Το "αντιρατσιστικό" βρομοσχέδιο επι σκηνής

Το νέο θέατρο με το δήθεν "αντιρατσιστικό" νομοσχέδιο βρίσκεται ήδη επι σκηνής.
Tα βάζουν κάτω και κάνουν μια λίστα με το τι θέλουν να πετύχουν.
Εχουμε και  λέμε:
1. Να αποκτήσουμε ένα "αντιρατσιστικό" για τα μάτια του κόσμου, που να μη χτυπάει το φασισμό και το ρατσισμό, αλλά να κάνει όλες τις βρώμικες δουλειές που χρειάζεται να κάνουν τέτοια νομοσχέδια.
2. Να μην τα χαλάσει η ΝΔ με την ακροδεξιά πλευρά της και να αποφύγει φθορές(πράγμα που ενδιαφέρει φυσικά και το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ γιατί μπορεί να μην υπάρχει κυβέρνηση χωρίς αυτούς, αλλά ούτε αυτοί θα υπάρχουν χωρίς την κυβέρνηση)
3.Να φανούν μάγκες, προς τα αριστερά, και να κερδίσουν κανένα ποντάκι δημοσκοπικά οι ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ που δείχνουν όλο και πιο κάτω. Να πουν επίσης ότι δεν είναι δεκανίκι αλλά έχουν την πυγμή να διαφωνούν με τη ΝΔ. Γι αυτό ενδιαφέρεται και η ΝΔ που φυσικά θέλει χρήσιμους συμμάχους.
4.Να απομονωθεί και να εκτεθεί αν γίνεται το ΚΚΕ και να φανεί σαν κόμμα ξεκομμένων και ασυνεννόητων γραφικών που δεν έχει σχέση με τα σύγχρονα "ευρωπαϊκά" δεδομένα και που παραμένει κολλημένο στο "σταλινισμό" ακόμη και 60 χρόνια μετά το θάνατο του Στάλιν. Το τί έχουμε ν'ακούσουμε δε λέγεται. Εδώ θα βοηθήσουν όσο μπορούν και τα σαΐνια των καναλιών.
5.Να συγχρονιστούμε με την νομοθεσία της ΕΕ και την απόφαση- πλαίσιο 2008/913(περί ταύτισης φασισμού και κομμουνισμού), όπως ζητάει και η επίτροπος κα Μάλστρομ, αλλά και να γίνει μια πρώτη μεγάλη "συζήτηση" που να είναι μια προεισαγωγή στο επιχειρούμενο ξαναγράψιμο της ιστορίας που να βάζει στη σκέψη όσων δεν έχουν τον καιρό να ψάχνουν από μόνοι τους, όλα τα τελευταία "επιτεύγματα" και "ανακαλύψεις" της διαστρέβλωσης της ιστορίας.( Εδώ μάλλον θα ζητηθεί και η βοήθεια του ΣΥΡΙΖΑ.)

Τα παραπάνω πρέπει να επιτευχθούν όλα.
Το πως θα γίνει αυτό το επεξεργάζονται και ελπίζουν πως το βρίσκουν βήμα-βήμα. Π.χ. η ΝΔ δεν συμφωνεί να φέρει η κυβέρνηση το νομοσχέδιο στη Βουλή και δεν το ψηφίζει(:) κι έτσι μένει στο απυρόβλητο από την ακροδεξιά ή όποιες άλλες απώλειες και φθορές. Οι άλλοι 2(ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) επιμένουν και δήθεν τραβάνε το σκοινί ελπίζοντας σε κέρδη. Κάποιοι ήδη μετράνε κουκιά στο ποιοι θα ψηφίσουν και ποιοι όχι και φτιάχνουν τις 2 πλευρές όπου το ΚΚΕ μπαίνει στην ίδια πλευρά με τη ΝΔ και ειδικά με τη ΧΑ(!) κ.ο.κ.
Αν κάτι δουν ότι δε βγαίνει θα το αφήσουν και θα μείνουν με άλλο ένα σιχαμένο και βρώμικο παιχνίδι εντυπώσεων μέχρι την επόμενη ευκαιρία.
Μένει να δούμε ποιοι θα βάλουν το χέρι τους για να βοηθήσουν σε όλο αυτό και ποιοί όχι. Η συνέχεια επί της οθόνης.

Σταθερά α-ταξικά και αντιΚΚΕ

Αλλο ένα άρθρο χωρίς περιεχόμενο, γεμάτο γενικολογίες χωρίς κανένα αντίκρυσμα από στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ.
Μιλάμε για το άρθρο του Αν.Νταβανέλου "Μετά τη δοκιμασία της ΟΛΜΕ" που είδαμε στο ΙΣΚΡΑ.
Με τη γνωστή λογική των χαμένων ευκαιριών για το κίνημα που χάθηκαν "εξ αιτίας της στάσης της Αριστεράς"(οπότε το συμπέρασμα;) προσπαθεί να εξηγήσει τα όσα έγιναν στο θέμα της "μη Απεργίας" της ΟΛΜΕ.
 Για μια κόμη φορά δε βλέπει κανείς πουθενά μια αναφορά στην ανάγκη ανασυγκρότησης του συνδικαλιστικού κινήματος για να μπορεί αυτό να προχωρά σε δύσκολες κινητοποιήσεις όπως μια απεργία διαρκείας και να δίνει λύσεις από τα κάτω.  Δεν θα μπορούσε βέβαια, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε μπορεί ούτε θέλει να βοηθήσει στην ανάπτυξη ενός δυνατού κινήματος από τα κάτω, που θα είναι δυνατό μόνο αν έχει καθαρό ταξικό προσανατολισμό.
Κατά τα άλλα, και προκειμένου να μην ομολογηθεί η κραυγαλέα επιβεβαίωση της γραμμής του ΠΑΜΕ για 48ωρη και Γεν.Συνελεύσεις που θα έβλεπαν τη συνέχεια, ο Αν.Ντ.  γράφει:
"Το ΚΚΕ βγήκε εξαρ­χής και βιαί­ως έξω απ’ όλα τα κα­θή­κο­ντα αντι­με­τώ­πι­σης της επί­θε­σης στην εκ­παί­δευ­ση."
"Εξ αρχής και βιαίως"... Θα υπέθετε κανείς ότι αρνήθηκε οποιαδήποτε κινητοποίηση και κατάγγειλε την Απεργία διαρκείας. Μόνο που το ΠΑΜΕ είπε καθαρά πως "δεν είναι εναντίον καμιάς μορφής πάλης και επομένως ούτε εναντίον της Απεργίας διαρκείας" Απλά όταν επιλέγεται μια μορφή πάλης καλό είναι πρώτα, πρώτα και όχι μετά, να εξετάζεται αν μπορεί να υλοποιηθεί ή αν θα γελοιοποιήσει αυτούς που την επιλέγουν και αν θα εκθέσει και το κίνημα. Η "συνεπής" θέση του ΣΥΡΙΖΑ όμως ήταν "Διαρκείας ή τίποτα, μπορούμε δε μπορούμε". Απλά, σοβαρά και κυρίως δημοκρατικά. Οποιος δε συμφωνεί, τρώει σαβούρα.
Οταν μιλάει επίσης κάποιος για κλιμάκωση, δε μπορεί να εννοεί βέβαια  το πήδημα από το τίποτα σε μιά απεργία διαρκείας. Αλλιώς, αφού υπάρχει γενικά μια ανάγκη κλιμάκωσης, ας κηρύξουμε από τώρα και μια "πολιτική Γενική Απεργία διαρκείας" να τελειώνουμε. Κι αμα πιάσει έπιασε. Στη ζωή πρέπει να ρισκάρεις...Αλλιώς τι μάγκας είσαι;
Αμα δεν πιάσει θα την πέσουμε στο ΚΚΕ και γενικά στην Αριστερά  που έχασε άλλη μια ευκαιρία. (Γιατί όμως χάνει τόσες ευκαιρίες η "Αριστερά"(μαζί και το ΚΚΕ); Ποια είναι η εξήγηση; Γιατί και η Δεξιά και η ακροδεξιά τα ίδια λέει όταν θέλει να κρατήσει το λαό σε συντηρητική κατεύθυνση.)
Τέλος αναρωτιέμαι αν ικανοποιεί το ΣΥΡΙΖΑ η εξήγηση της "προδοσίας από ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ". Δεν ξέρουν τι ρόλο παίζουν οι ηγεσίες ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ; Δηλαδή είναι δυνατόν και να οδηγήσουν με συνέπεια μια πολυήμερη και δύσκολη κινητοποίηση αν έρθει η στιγμή; Και μάλιστα σε μια τόσο κρίσιμη για το σύστημα συγκυρία όπου ο καπιταλισμός τρώει σίδερα για να σώσει το τομάρι του;
Μήπως η ελαφρότητα, για να μην πούμε τίποτα άλλο, ξεπερνάει τα΄όρια εκεί στους χώρους της "Ανανέωσης";
Αλλα αντ'άλλων δηλαδή, νά' χουμε κάτι να λέμε που να φοράει και κάτι κόκκινο πάνω του.
Πάντως ένα πράγμα μένει μονιμο και σταθερό.

Σταθερά α-ταξικά και αντιΚΚΕ-Μήπως δεν είναι και τόσο σάπιο;

Η αισχρή συκοφάντηση όσων λέει και κάνει το ΚΚΕ. Και μαζί το τείχος που ορθώνουν στη μόνη λύση. Το ξεκάθαρο σε προσανατολισμό ταξικό εργατικό κίνημα. Γιατί  το ερώτημα ήταν είναι και θα είναι πάντα ένα. Με ποιον είσαι; Με ποιά ανάπτυξη; Των εργαζόμενων και του λαού ή του "καλού" κεφαλαίου; Με ποιούς αγώνες και για ποιό στόχο; Για έναν άλλο καινούργιο κόσμο ή για τη σωτηρία του παλιού και σάπιου; (Η μήπως δεν είναι και τόσο σάπιο;)
Και τέτοια κρίσιμα ερωτήματα, όπως φαίνεται δεν θέλουν να μπουν στον πυρήνα της σκέψης των εργαζόμενων.

ΥΓ: Θα πούμε ακόμη μια φορά ότι έχει καταντήσει αηδία,αυτό το κλαψούρισμα στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με τις δήθεν διαφορετικές θέσεις που τα βάζουν με όλους και δήθεν και με τον εαυτό τους(τι δημοκρατία!!), προσπαθώντας να μην αφήσουν χώρο που να μη ρίχνουν δίχτυα. Στο κάτω κάτω κατάφεραν το αδιανόητο. Πήραν 27%. Ας το κάνουν πρώτα κάτι αυτό το 27% και μετά ας ρίξουν και αλλού δίχτυα. Γιατί μέχρι τώρα δεν έχουμε δει τίποτα. Και στη συγκέντρωση της ΟΛΜΕ(για την επιστράτευση) δεν έφεραν πάνω από 1000-1500 άτομα δικά τους. "Με τις πορδές" έλεγε η γιαγιά μου, "δε βάφονται αυγά".

H ομιλία του Γ.Σαρρή στην παρουσίαση του βιβλίου "Ο άγνωστος Βάρναλης και 19 αδημοσίευτα ποιηματά του" στη Θεσ/νίκη

O Κ.Βάρναλης ήταν υλιστής.
Δεν πίστευε στην "αιώνια ζωή"
Με την Τέχνη του αποφάσισε να υπηρετήσει το λαό.
Το λαό που γνώρισε στις γειτονιές, τα χωριά και τις πόλεις του καιρού του.
Φυσικά ήξερε και αυτός, ειδικά αυτός, όπως και οι άλλοι μεγάλοι ποιητές, ότι η γλώσσα αλλάζει και εξελίσσεται.
Δεν τον ενδιέφερε όμως αν η επιλογή του να μιλήσει με τη λαική γλώσσα του καιρού του, μπορεί να του στοίχιζε την ποιητική του αιωνιότητα. Είχε περισσότερο από όλους τους άλλους υπερβεί την συνηθισμένη ματαιοδοξία που βρίσκει κανείς ακόμη και στους καλύτερους. Κέντρο της σκέψης του και των όσων έκανε δεν ήταν ο εαυτός του, αλλά ο σκοπός που είχε αποφασίσει να υπηρετήσει. Και αυτό που επιδίωξε σε όλη του τη ζωή σαν ποιητής και δάσκαλος ήταν να δώσει στο λαό όπλα εκφραστικά για να τον βοηθήσει να ανέβει στο ύψος που του αξίζει.
Κι όμως αυτή ακριβώς η επιλογή του 'ήταν ένα ακομα στοιχείο που τον τοποθετεί στην κορυφή των λαικών καλλιτεχνών, που με κάθε θυσία έβαλαν τον εαυτό τους και την Τέχνη τους, στην υπηρεσία των "τυραγνισμένων" και όχι των τυράννων.
Αυτή ήταν η κεντρική ιδέα της ομιλίας που έκανα στη Θεσ/νίκη.
Ελπίζω να κατάφερα να το κάνω κατανοητό.

Υ.Γ. Όλες οι ομιλίες που έγιναν ήταν πραγματικά εξαιρετικές και έδωσαν ένα χαρακτήρα "συνεδριακό" στη βραδιά. Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και πιο ολοκληρωμένες ήταν αυτή του καθηγητή Π.Παυλίδη που μπορείτε να διαβάσετε εδώ στο "Κόκκινο πρωί"

"Καλά που είναι κι αυτοί..." -Πολύ μεγάλη συγκέντρωση-πορεία

Πολύ μεγάλο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ σήμερα στο κέντρο της Αθήνας,
Πλημμυρισμένη η Ομόνοια με κόσμο, από την ώρα που οι προσυγκεντρώσεις έφτασαν από τους γύρω δρόμους, ενω όταν η πορεία ξεκίνησε και ο κόσμος που βρισκόταν μέσα στην Αθηνάς και την Πειραιώς μπήκε στην Ομόνοια  για τη Σταδίου, η κορυφή έφτανε στο Σύνταγμα ενώ η ουρά βρισκόταν ακόμη στην Ομόνοια
Οταν η πορεία έστριψε από την Ξενοφώντος και μπήκε στην Αμαλίας με μέτωπο προς τη Βουλή, ο κόσμος απλωνόταν σε πυκνή διάταξη μέσα στη Φιλελλήνων, τη Συντάγματος στο κάτω μέρος της πλατείας με την ουρά να περνάει εκείνη την ώρα την Αμερικής και να ετοιμάζεται να μπει στο Σύνταγμα.
Ηταν μια από τις μεγαλύτερες, μάλλον η μεγαλύτερη των τελευταίων μηνων για το ΠΑΜΕ σε μια μέρα που δε φαινόταν ότι μπορούσαμε να έχουμε μια τέτοια συγκέντρωση.
Φαίνεται πως η δουλειά που κάνουν τα μέλη του ΠΑΜΕ ιδιαίτερα στους τόπους δουλειάς πιάνει τόπο.
Περνώντας από την πλ.Κοραή με την πορεία να γεμίζει πυκνά όλη τη Σταδίου άκουσα από το πεζοδρόμιο κάποιον να λέει στο διπλανό του:"Καλά που υπάρχουν κι αυτοί"
Το ίδιο μου είπαν κάποιοι φίλοι ότι λεγόταν  και αλλού από ανθρώπους  που καμιά σχέση δεν είχαν με την πορεία και  το ΠΑΜΕ.
Δεν ήταν φυσικά μια συγκέντρωση που μας έστειλε σε πελάγη ενθουσιασμού, αφού όπως είπε κι ο κεντρικός ομιλητής "οι ανάγκες είναι πολύ μεγαλύτερες και απαιτούν πραγματική πανστρατιά". Ηταν όμως μια συγκέντρωση που έδειξε πως η καθημερινή κουραστική δουλειά σπάει την απογοήτευση, που σπέρνει το σύστημα μέσω των ΜΜΕ  αλλά και η απόλυτη απροθυμία ή αδυναμία όλων των άλλων δυνάμεων να συσπειρώσουν και να πείσουν αυτούς που επηρεάζουν να παλέψουν.
Ο,τι κι αν πιστεύει κανείς για το ΠΑΜΕ δεν μπορεί να μη δει ότι είναι η μόνη δύναμη που αντιστέκεται, έχοντας σημαντική παρουσία στους δρόμους και τους τόπους δουλειάς, τέτοια που είναι  αδύνατο να αγνοηθεί. Κι αυτό φυσικά συμβαίνει γιατί το ΠΑΜΕ είναι η μόνη δύναμη που πιστεύει στο λαό και τη δυναμική του οργανωμένου αγώνα.
Τι έχουν άραγε να πουν όλοι αυτοί που έλεγαν και λένε πως το ΚΚΕ που στηρίζει τη δράση του ΠΑΜΕ, παραπέμπει τα πάντα στο σοσιαλισμό; Που να βρίσκονται άραγε; Σε ποιο βαθύ καναπέ αδράνειας και απελπισίας; Που να βρίσκεται άραγε αυτό το πραγματικά εντυπωσιακό 27% του ΣΥΡΙΖΑ; Που είναι το λαικό κίνημα που ο ΣΥΡΙΖΑ λέει πως θα στηρίξει την "κυβέρνηση της Αριστεράς"; Γιατί τα πράγματα δείχνουν ότι μάλλον δεν θέλουν να υπάρχει κανένα κίνημα που να μπερδεύεται στα πόδια τους. Ειναι κι αυτή η ρημάδα η ευελιξία που θα δυσκολευόταν από κινητοποιήσεις και τέτοια. Εξ ου και η άκρα του τάφου σιωπή που έρχεται από τη "μεγάλη δύναμη της Αριστεράς όπως ονομάζει ο ΣΥΡΙΖΑ τον εαυτό του".

Αίσθηση να πουμε πως έκανε σήμερα η είσοδος στην Ομόνοια και  η παρουσια του μπλόκ των απεργών της ΜΕΒΓΑΛ με τις μπλε σημαίες, που κλείνουν 4 βδομάδες απεργίας.
Για κάποιους η ταξική πάλη είναι πάντα εδώ και μαζί της και οι σκληροί ταξικοί αγώνες.

Το Κατίν και ο Γκαιμπελκατινισμός του Χατζησωκράτη

Οταν η ξεφτίλα της ΔΗΜΑΡ έχει ξεπεράσει εδώ και καιρό τα όρια μάλλον δεν υπάρχει λόγος να ασχολείται κανείς σοβαρός με δηλώσεις στελεχών της όπως ο κ.Χατζησωκράτης.
 Οταν όμως τέτοιες δηλώσεις-μπαρούφες πετιούνται συνθηματολογικά σε άλλες συζητήσεις όπου για να απαντήσει κανείς πρέπει να ξεφύγει από το θέμα, τότε δε γίνεται να το αφήσεις να περάσει.
Σήμερα το πρωί στο mega, ο κ.Χατζησωκράτης μην έχοντας άλλο να πει έπιασε στο στόμα του το Κατίν προσπαθώντας να σταματήσει τον Θ.Παφίλη που αποδείκνυε ότι η ΕΕ (που κανείς τους δεν καταδικάζει) ενω εμφανίζεται ότι καταδικαζει το φασισμό τον υποθάλπτει. Ως παράδειγμα έφερνε την Εσθονία όπου οι συνεργάτες των Γερμανών θεωρούνται Εθνική Αντίσταση και παίρνουν συντάξεις και η ΕΕ μένει αμέτοχη!
Τότε ο Χατζησωκράτης ειπε:"Και σεις γιατί δεν καταδικάζετε το Κατίν;"
Οποιος ξέρει ότι το Κατίν ήταν άλλο ένα φρικτό Ναζιστικό έγκλημα, που η Σοβ.Ένωση ζήτησε να εκδικαστεί στη Νυρεμβέργη(τότε που ήταν ακόμη πρόσφατο και θα υπήρχαν άπειρες μαρτυρίες) και όλοι οι άλλοι αρνήθηκαν, γέλασε πικρά.
Οσοι δεν ήξεραν για τι μιλούσαν όμως;

Να ένα άρθρο από το Ριζοσπάστη που βάζει τα πράγματα στη θέση τους.
Υπάρχουν βέβαια κι άλλα και αξίζει κανείς να τα αναζητήσει. Από ό,τι φαίνεται ο Γκαίμπελς ζει και τους οδηγεί. Όλους μαζί! Από τη ΝΔ και τη Χρ.Αυγή μέχρι τη ΔΗΜΑΡ, αλλά και άλλους "Αριστερούς" που κανένα πρόβλημα δεν έχουν με όλα αυτά ή με το να φορτωθεί ένα ναζιστικό έγκλημα στους Σοβιετικούς που ήταν αυτοί που νίκησαν το Ναζισμό πληρώνοντας με 20 εκατομμύρια νεκρούς.

Για το Κατίν (πάλι) και το «πες - πες Κατι(ν) θα μείνει»...

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ


Γιόζεφ Γκαίμπελς

Γραφει
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ


Τον Απρίλη του 1943, η ναζιστική Γερμανία ανακοινώνει ότι ανακάλυψε μαζικούς τάφους Πολωνών αξιωματικών στο δάσος του Κατίν, η δολοφονία των οποίων αποδίδεται στους «Εβραιομπολσεβίκους».
Από εκείνη τη στιγμή, ξεκινά μια εκστρατεία συντήρησης της προβοκάτσιας που κρατάει μέχρι τις μέρες μας. Μάλιστα, σήμερα, η «αξιοπιστία» της συκοφαντίας καθίσταται ευκολότερη, αφού πλέον δεν υπάρχει η ΕΣΣΔ για να υπερασπιστεί τον εαυτό της και που όσο υπήρχε οι παραχαράκτες είχαν εξευτελιστεί.
Μόλις προχτές στο «κόλπο», μετά την Πολωνία των Βαλέσα και Καζίνσκι, τη Ρωσία των Γιέλτσιν και Πούτιν, μπήκαν και οι ΗΠΑ μετά τη δημοσιοποίηση εγγράφων από τα Εθνικά Αρχεία τους, σύμφωνα με τα οποία οι ναζί είχαν πάει Αμερικανούς αιχμαλώτους στο Κατίν, για να διαπιστώσουν το «έγκλημα των εβραιομπολσεβίκων», κι αυτοί - οι Αμερικανοί αιχμάλωτοι - είχαν στείλει το 1943 κωδικοποιημένα μηνύματα στην Ουάσιγκτον που το επιβεβαίωναν...
Ποια είναι η αλήθεια;
Ας την επαναλάβουμε:


*
1) Οι Σοβιετικοί βρίσκονταν στο Κατίν μέχρι τον Ιούνη του 1941 οπότε και άρχισε η επίθεση του Χίτλερ κατά της ΕΣΣΔ. Αρα, κατά τους ναζί, η δολοφονία των Πολωνών διαπράχτηκε το 1940. Κι όμως τα στοιχεία από την εκταφή αποδεικνύουν ότι πάνω σε πτώματα του Κατίν βρέθηκαν έγγραφα με ημερομηνία «20 Οκτωβρίου 1941».

Ομως εκείνη την περίοδο, τον Οκτώβρη του '41, στο Κατίν δεν υπήρχαν Σοβιετικοί. Την περιοχή είχαν καταλάβει οι Γερμανοί, μήνες πριν...


*
2) Μέλη της «διεθνούς» επιτροπής που συνέστησε ο ίδιος ο Γκαίμπελς για να «στοιχειοθετηθεί το έγκλημα από τους Σοβιετικούς», αποκάλυψαν (όπως ο Βούλγαρος ιατροδικαστής Μάρκοφ και ο Τσεχοσλοβάκος καθηγητής Χάγιεκ) ότι τα πτώματα ήταν ιατροδικαστικώς αδύνατο να είχαν θανατωθεί το 1940 και προσδιόριζαν ως χρόνο ταφής τους τα τέλη του '41, αρχές του '42. Ενόσω, δηλαδή, η περιοχή βρισκόταν υπό γερμανική κατοχή...


*
3) Η επιτροπή που συστήθηκε υπό τον ακαδημαϊκό Μπουρντένκο το 1944 αποκάλυψε («http://katyn.codis.ru/cccp054.htm.») ότι στους τάφους υπήρχαν κάλυκες από σφαίρες των 7,65mm και αρκετές των 9mm. Επίσης, σε αυτές των 7,65mm υπήρχε ο κωδικός «Geko». Παράλληλα, σημαντικός αριθμός θυμάτων βρέθηκε με τα χέρια δεμένα με ειδικό είδος σπάγκου.
Σημείο πρώτο: Οπλα και σφαίρες των 7,65mm και των 9mm εκείνη την περίοδο δεν υπήρχαν στην ΕΣΣΔ. Υπήρχαν στη Γερμανία...
Σημείο δεύτερο: Η συντομογραφία «Geko» ανήκε στο εργοστάσιο παραγωγής σφαιρών «Genshovik». Το εργοστάσιο ήταν γερμανικό...
Σημείο τρίτο: Το είδος σπάγκου με το οποίο ήταν δεμένα τα θύματα δεν παραγόταν στην ΕΣΣΔ. Παραγόταν στη Γερμανία...


*
4)Στο ημερολόγιο του Γκαίμπελς, με εγγραφή στις 8 Μάη 1943, αναφέρονται τα εξής:
«...δυστυχώς στους τάφους του Κατίν βρέθηκαν γερμανικές σφαίρες... Είναι απαραίτητο αυτή η πληροφορία να παραμείνει άκρως απόρρητη. Αν ποτέ ερχόταν εν γνώσει του εχθρού, η όλη υπόθεση του Κατίν θα κατέρρεε»...


*
Από τα παραπάνω είναι προφανές:
Ο Γκαίμπελς, όπως είχε πράξει και με τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ, έτσι και στην υπόθεση του Κατίν, έστησε μια προβοκάτσια (την οποία αξιοποιεί έκτοτε η «δημοκρατική» Δύση),
για να ενοχοποιήσει τους κομμουνιστές και την ΕΣΣΔ.
Και τούτο παρά το γεγονός ότι ακόμα και ο Αμερικανός πρέσβης στη Μόσχα (σ.σ.: όπως καταγράφει στο βιβλίο του «Stalin's Wars» o Βρετανός ιστορικός G. Roberts) ομολογούσε στα ιδιωτικά του έγγραφα το 1944, ένα χρόνο δηλαδή μετά τα όσα... «πιστοποιούσαν» οι Αμερικανοί αιχμάλωτοι, ότι:
«Σε κάθε περίπτωση η σφαγή πραγματοποιήθηκε από τους Γερμανούς».


***
Ας δούμε τώρα τη νέα «βερσιόν», όπως αυτή σκηνοθετήθηκε μετά την πτώση της ΕΣΣΔ.


*
Το σενάριο «του σοβιετικού εγκλήματος» στο Κατίν επανεκδόθηκε το 1992. Τότε το γιελτσινικό καθεστώς, κατά τη διάρκεια της δίκης που στήθηκε στη Ρωσία ενάντια στο ΚΚΣΕ, υποτίθεται ότι «ανακάλυψε» νέα «ντοκουμέντα», σύμφωνα με τα οποία το έγκλημα στο Κατίν διαπράχτηκε από την ΕΣΣΔ.
Τα «στοιχεία» εστάλησαν και στον Λεχ Βαλέσα στην Πολωνία.
*
Τα «ντοκουμέντα» περιλάμβαναν,
-- ένα υποτιθέμενο έγγραφο του 1940 του Λ. Μπέρια προς το ΠΓ του ΠΚΚ(μπ) που ζητούσε άδεια για την εκτέλεση των Πολωνών αξιωματικών,
-- απόσπασμα από την υποτιθέμενη απόφαση του ΠΓ που έδινε τη σχετική άδεια στον Μπέρια και
-- σημείωμα του επικεφαλής της KGB, του Σέπελιν, προς τον Χρουστσόφ το 1959, με την υπόμνηση ότι έπρεπε να καταστραφούν τα έγγραφα που «αποδείκνυαν» το έγκλημα των Σοβιετικών στο Κατίν.


***
Εχουμε και λέμε:
*
α): Τα «ντοκουμέντα» ήταν τόσο εμφανώς πλαστά που δεν έγιναν δεκτά ούτε κι από αυτό το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρωσίας επί εποχής Γιέλτσιν, όπου δικαζόταν το ΚΚΣΕ.


*
β): Από το 1992 κυκλοφορούν πλήθος κόπιες από αυτά τα πλαστά φωτοαντίγραφα των υποτιθέμενων ντοκουμέντων. Τα πρωτότυπα, όμως, ουδέποτε εμφανίστηκαν, παρότι ζητήθηκαν και από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρωσίας κι από την πολωνική κυβέρνηση...


***
Ιδού η παραχάραξη:


*
5) Στο υποτιθέμενο έγγραφο του Μπέρια υπάρχουν οι υπογραφές των Στάλιν, Μολότοφ, Μικογιάν, Βοροσίλοφ, αλλά και των Καγκάνοβιτς και Καλίνιν. Μόνο που στη συγκεκριμένη, τη 13η Σύνοδο του Πολιτικού Γραφείου το Μάρτη του 1940, οι δύο τελευταίοι απουσίαζαν.
Οι παραχαράκτες, όμως, πρόσθεσαν από κεκτημένη προβοκατόρικη ταχύτητα και τα δικά τους ονόματα στο πλαστό τους έγγραφο...
*
6) Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι το ΠΓ των μπολσεβίκων ήταν τόσο ανόητο, ώστε να καταγράφει σε επίσημα έγγραφα την άδειά του για μαζικές εκτελέσεις 20.000 ανθρώπων, πώς εξηγείται ότι το «σημείωμα» του Μπέρια και η «απόφαση» του ΠΓ φέρουν την ίδια ημερομηνία «5 Μαρτίου 1940»;
Στην ιστορία των συνεδριάσεων του ΠΓ δεν υπάρχει προηγούμενο της αυθημερόν εξέτασης κάποιου ζητήματος. Η απόσταση που χώριζε την ημερομηνία του εγγράφου για τη συζήτηση κάποιου ζητήματος μέχρι την ένταξη του συγκεκριμένου ζητήματος στην ημερήσια διάταξη της συνεδρίασης ήταν τουλάχιστον μια βδομάδα.
Αυτό δεν το πρόσεξαν οι παραχαράκτες...


*
7) Ο Σέπελιν που υποτίθεται είχε στείλει «έγγραφο» στον Χρουστσόφ να καταστραφούν τα στοιχεία για το Κατίν, όταν ρωτήθηκε, το αρνήθηκε κατηγορηματικά. Αλλά, πέρα από αυτό, είναι δυνατόν ολόκληρος επικεφαλής της KGB να γράφει στο έγγραφό του ότι η απόφαση για την εκτέλεση των Πολωνών το 1940 πάρθηκε από το «Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΣΕ» και να μη γνωρίζει ότι το 1940 δεν ...υπήρχε ΚΚΣΕ;
Το 1940 υπήρχε ΠΚΚ(μπ), δηλαδή Πανενωσιακό Κομμουνιστικό Κόμμα (μπολσεβίκοι). Σε ΚΚΣΕ μετονομάστηκε μόνο μετά το 1952.
Αλλά ούτε αυτό το πρόσεξαν οι παραχαράκτες...


***
Θα επαναλάβουμε ότι η προβοκάτσια για το Κατίν διαρκεί πολλές δεκαετίες. Στη συκοφαντία έχουν συμμετάσχει πολλοί και διάφοροι όλα αυτά τα χρόνια - και στην Ελλάδα.
Και πάντα βρίσκονται οι πρόθυμοι να τη συνεχίζουν - και στην Ελλάδα.
Το δικαίωμά τους στον αυτοεξευτελισμό, όπως έχουμε ξαναγράψει, είναι αναφαίρετο...


*
(Για περισσότερα στοιχεία, σχετικά με την προβοκάτσια του Κατίν, παραπέμπουμε μέσω της ιστοσελίδας του «Ρ» στα άρθρα των Αναστάση Γκίκα, «Κατίν: Από τον Γκαίμπελς στους κινηματογράφους», 16/3/2008 και Γιούρι Σλομπότκιν, «Κατίν: Πώς και γιατί οι χιτλερικοί εκτέλεσαν τους Πολωνούς αξιωματικούς», 29/5/2005).

Πόλεμος κατά της φοροδιαφυγής; Σιγά...

Αποφασίστηκε λένε στη σύνοδο κορυφή ο πόλεμος κατά της φοροδιαφυγής.
Δηλαδή οι εκπρόσωποι και το πολιτικό προσωπικό των μεγάλων μονοπωλίων στην ΕΕ, αποφάσισε να υποχρεώσει τα μονοπώλια να πληρώνουν περισσότερους φόρους; Γιατί φυσικά όποιος δεν είναι ηλίθιος ξέρει ότι αυτοί που κυρίως φοροδιαφεύγουν(νόμιμα) δεν είναι οι φτωχοί μικρομαγαζάτορες, αλλά τα μεγάλα μονοπώλια.
Κάτι τέτοιο, να φορολογηθούν τα μονοπώλια δηλαδή, δε βγάζει νόημα.
Επομένως για ποιον χτυπάει καμπάνα;
Μα για τους μικρούς ανταγωνιστές των μονοπωλίων που σ' αυτό το στάδιο δε χωράνε πια στο σύστημα και πρεπει να φύγουν από τη μέση. (Και φυσικά κατά του λαικού εισοδήματος αφού κάποιος πρέπει να πληρώσει το λογαριασμό.)
Απαιτείται η καταστροφή των μικρών επιχειρήσεων προς όφελος των μεγάλων.

Οπως είπε το πρωί ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θ.Παφίλης, οι περίφημες 57 σκανδαλώδεις φοροπαπαλλαγές των εφοπλιστών, θα επεκταθούν και στους ξλενους επενδυτές που θα έρθουν να "επενδύσουν" (κερδοσκοπήσουν άγρια) στην Ελλάδα.
Οσο για τους άλλους μικρούς επιχειρηματίες, και θερμούς οπαδούς του καπιταλισμού, ας το ξανασκεφτούν την ωρα που θα ψάχνουν τρόπο να προκαταβάλουν το 90% των φόρων της επόμενης χρήσης(!!!) όπως αναφέρεται στο υπο συζήτηση φορολογικό.

Υ.Γ. Μίλησαν για "διαφάνεια" και άρση τραπεζικού απορρήτου. Που; Στην ΕΕ της ελευθερίας διακίνησης κεφαλαίων;
Και ο κ Γιουνκερ από το Λουξεμβούργο που αντιδρά και λεει πως δεν είναι ώριμες οι συνθήκες πριν γίνουν επαφές με χώρες όπως η Ελβετία; Ε, μέχρι να ωριμάσουν θα ψάχνουν τις μικρές καταθέσεις...

Πολύ καλός ο Δ.Κουτσούμπας το πρωί στη ΝΕΤ -"Τσιράκι του συστήματος η Χρ.Αυγή"

Πολύ καλή η πρώτη εμφάνιση του ΓΓ του ΚΚΕ στην τηλεόραση σήμερα το πρωί στη ΝΕΤ.
Ηταν ήρεμος, καθαρός και σαφής σε όλα τα θέματα που αναφέρθηκε, κυρίως όμως έδειξε ότι δεν είναι από εκείνους που μπορούν οι εκπαιδευμενοι σε αυτό δημοσιογράφοι να διακόπτουν, να μπερδεύουν και να στρέφουν σε άλλη κατεύθυνση όταν δεν τους αρέσει αυτό που λένε.
Ο Δ.Κουτσούμπας τελείωνε τις απαντήσεις του και ό,τι ήθελε να πει, αδιαφορώντας αν στη διάρκεια της απάντησής του έπεφτε βροχή από άλλες ερωτήσεις όπως συμβαίνει συνήθως.
 Αν και δεν μπορούμε να κρίνουμε από μια μόνο τηλεοπτική παρουσία, μπορούμε να πούμε ότι δεν δείχνει να έχει την αμεσότητα και τη λαικότητα της Α.Παπαρήγα, σημείο που σίγουρα μπορεί να βελτιωθεί, αλλά έχει μια αυστηρότητα και καθαρότητα στο λόγο που δεν αφήνει κανένα κενό παρερμηνείας σε όσα λέει. Δεν πλατιάζει, έτσι ώστε να χάνει χρόνο σε δευτερεύοντα, και μένει διαρκώς στοχευμένος σε αυτό που θέλει να πει χωρίς να μπερδεύεται από τις παρεμβολές.
Έτσι νομίζω ότι αν σήμερα είχε στο νού του να μιλήσει για 10 πράγματα κατάφερε τελικά να μιλήσει και για τα 10.

Παρότι ήταν η πρωτη φορά που εμφανίζεται σε τηλεοπτική εκπομπή ως ΓΓ, δεν έδειξε ούτε στο ελάχιστο αγχωμένος όπως θα ήταν φυσιολογικό.
Για τη ΝΕΤ τωρα θα πούμε οτι οι τίτλοι που έβαζε στο κάτω μέρος της οθόνης ήταν άσχετοι και μερικές φορές δεν έβγαζαν καν νόημα. Κάποιοι μάλιστα ήταν λάθος όπως "Έξοδος από το ευρώ με ισότιμες σχέσεις με όλους" αντί έξοδος από την ΕΕ. Η σε άλλη απάντηση, "Συνέχεια του αγώνα και όχι απεργία διαρκείας μεσα στις εξετάσεις" ενω εκείνη την ώρα ο ΓΓ έλεγε ότι "το ΚΚΕ δεν ήταν ενάντια στην απεργία στις εξετάσεις γενικά, αφού μάλιστα και η πρόταση του ΠΑΜΕ έπιανε την πρωτη μέρα των εξετάσεων με τη 48ωρη απεργία που πρότεινε, αλλά στην προοπτική που εδινε και ότι δεν ήταν δυνατόν μετά από ουσιαστική αγωνιστική ανομβρία ή κινητοποιήσεις με μικρή συμμετοχή να πάνε οι καθηγητές σε διαρκείας και μάλιστα μέσα στις εξετάσεις".
Για το ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν και από τις πρώτες ερωτησεις, είπε ότι "σοσιαλδημοκρατικοποιείται συνεχώς, ενώ παίρνει τα πιο κακά χούγια του ΠΑΣΟΚ", ενώ δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το θέμα που έχει προκύψει με τις συνιστώσες του και είπε ότι "αυτό είναι εσωτερικό ζήτημα του ΣΥΡΙΖΑ και δεν επεμβαίνουμε"

"Η συμμαχία δεν θα ασχολείται μόνο με τα άμεσα, αλλά πρέπει να έχει και πολιτικούς στόχους"

Ο Δ.Κουτσούμπας αναφέρθηκε ακόμη στο ζήτημα της λαϊκής συμμαχίας, λέγοντας ότι "το ΚΚΕ δεν βλέπει τη συμμαχία σε επίπεδο κορυφών και κομμάτων, αλλά στη βάση" και ότι "η συμμαχία που προτείνει το ΚΚΕ είναι η πιο ευρεία αφού δεν χωρίζει τους ανθρώπους σύμφωνα με το τι ψηφίζουν αλλά περιλαμβάνει όλους όσους έχουν κοινά προβλήματα, σύμφωνα με την κοινωνικη, την ταξική τους θέση"."Η συμμαχία" είπε,"δεν θα ασχολείται μόνο με τα άμεσα, αλλά πρέπει να έχει πολιτικό στόχο"
Για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο είπε πως "δεν το έχουμε δει ακόμα, αλλά φαίνεται πως ενσωματώνει αποφάσεις της ΕΕ που έχουν μέσα τους τη θεωρία των 2 άκρων, που εξισώνουν το φασισμό με το κομμουνιστικό κίνημα και τους ναζί με τα εκατομμύρια των νεκρών του αντιφασιστικού αγώνα"
Για τη Χρ.Αυγή είπε ότι "είναι τσιράκι του συστήματος και πως η ιστορία δείχνει ότι η σοσιαλδημοκρατία και το κέντρο στήριξαν την άνοδο του ναζισμού στη Γερμανία του '30 για να προστατευθεί το σύστημα"."Η αντιμετώπιση της ΧΑ μπορεί να γίνει μόνο από τους οργανωμένους εργαζόμενους. Αν χρειαστεί κάποιος πρόσθετος νόμος ενάντια στο φασισμό και το ρατσισμό, πρέπει να είναι καθαρός και σαφής"
Για το θέμα των οικονομικών των κομμάτων είπε ότι "είναι μεγάλο ψέμα ότι το ΚΚΕ αρνείται τον έλεγχο στα οικονομικά του. Το ΚΚΕ ελέγχεται κανονικά από το κράτος σύμφωνα με το νόμο με τακτικές εκθέσεις όπως συμβαίνει με όλους.Αυτό που αρνείται το ΚΚΕ είναι να δώσει λίστα με τους εργαζόμενους που προσφέρουν ποσά στο ΚΚΕ και δεν θέλουν να έχουν δημοσιότητα για τους γνωστούς λόγους. Οι άλλοι δημοσιεύονται κάθε μέρα στο Ριζοσπάστη με το όνομα και το ποσό της προσφοράς τους"

ΥΓ:Εντύπωση μας κάνουν οι τίτλοι "Επίθεση εξαπέλυσε κατά του ΣΥΡΙΖΑ ο Δ.Κουτσούμπας" Ειλικρινά δεν το πρόσεξα.

Λίγες τελευταίες λεπτομέρειες

Λίγες τελευταίες λεπτομέρειες για το θέμα της "μη Απεργίας" της ΟΛΜΕ πριν κλείσει το θέμα.

Στις ΓΣ της ΟΛΜΕ και αφού βγάζοντας πύρινους λόγους οι εκπρόσωποι των ΣΥΝΕΚ(ΣΥΡΙΖΑ), ΔΑΚΕ(ΝΔ), ΠΑΣΚ(ΠΑΣΟΚ), Αυτόνομων Παρεμβάσεων(Μ-Λ ΚΚΕ ) έπεισαν τους καθηγητές να υπερψηφίσουν την πρόταση της ΟΛΜΕ για Απεργία Διαρκείας, μετά από ώρες κι ενώ υπήρχε πια κούραση(φυσιολογικά) έβαλαν σε ψηφοφορία το να δοθεί  εξουσιοδότηση στους προέδρους για να διαχειριστούν την κατάσταση την επόμενη μέρα στη Γ.Σ. των προέδρων "λόγω της κρισιμότητας της Απεργίας" όπως έλεγαν. Το ΠΑΜΕ με φωνές προσπάθησε να εξηγήσει ότι το ζήτημα αυτό δεν έπρεπε να μπει, αφού δεν υπήρχε όπως άλλες φορές κάποιο ζήτημα μικρότερης σημασίας για να χειριστούν οι πρόεδροι (π.χ. ημερομηνίας αν προκηρυσσόταν Γεν.Απεργία κάποια άλλη μέρα από ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ κλπ.) και ότι ήταν φως φανάρι ότι θα δινόταν εξουσιοδότηση για να καταστρατηγηθεί η απόφαση της ΓΣ. Το ΠΑΜΕ το έκανε αυτό ενώ η δική του πρόταση είχε καταψηφιστεί γιατί έμπαινε σοβαρό ζήτημα απαξίωσης του κύρους των αποφάσεων των ΓΣ. Δυστυχώς ειδικα εκείνη την ώρα ήταν αδύνατον να ακούσει κανεις το ΠΑΜΕ που στη διάρκεια των ΓΣ του είχαν επιτεθεί όλοι οι "επαναστάτες" των ΔΑΚΕ,ΠΑΣΚ, ΣΥΝΕΚ, ΑΠ και το κλίμα ήταν σχετικά αρνητικό. Ετσι οι καθηγητές ψήφισαν την εξουσιοδότηση κι έφυγαν.
Επειδή είχαμε πληροφόρηση από έναν αριθμό ΓΣ, μετά από αυτό ήταν σίγουρο ότι πριν την Παρασκευή οι παρατάξεις αυτές θα άλλαζαν θέση. Απλά περιμέναμε να δούμε το πως.
Προσωπικά επειδή με ρώτησαν στο twiter το βράδυ της Τρίτης(ξημερώματα Τετάρτης) για το αν θα κανει απεργία το ΠΑΜΕ(μπορεί όποιος θέλει να το δει στο λογαριασμό μου SARRYO στο twiter στις 15M) είχα πει ότι το ΠΑΜΕ δεν κάνει απεργοσπασίες, και πως θάταν καλύτερα να ρωτήσουν τους εκπρόσωπους των  ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ τι θα κάνουν και ότι είχε ψηφιστεί "μη Απεργία" που δε θα γινόταν.
Πράγματι την άλλη μέρα από την αρχή της ΓΣ(το μεσημέρι) δηλώθηκε από τον εκπρόσωπο των ΣΥΝΕΚ κ.Τζαφά στα κανάλια ότι "φυσικά(!!) οι καθηγητές δεν μπορούσαν μόνοι να βαδίσουν σε Απεργία διαρκείας". Ο κ.Τζαφάς ακριβώς την προηγούμενη μέρα στην ΕΛΜΕ του(Νότια Αθήνας) έλεγε στους πύρινους λόγους του εντελώς διαφορετικά πράγματα.
Τι είχε αλλάξει τις ώρες που μεσολάβησαν; Απολύτως τίποτα φυσικά. Απλά γινόντουσαν όσα είχαν από την αρχή αποφασιστεί. Μόνο που γινόντουσαν λίγο άτσαλα. Δεν είχε βρεθεί κομψός τρόπος.

Το σκηνικό μέσα στην αίθουσα της ΓΣ των προέδρων ήταν τραγελαφικό και δεν θα πούμε όλες τις λεπτομέρειες που μας μετέφεραν γιατί μάλλον κακό θα κάνουν. Σε γενικές γραμμές όμως υπήρχε ένα κλίμα σύγχυσης με τους προέδρους να μην έχουν από την αρχή καμιά διάθεση να υλοποιήσουν την απόφαση των ΓΣ των ΕΛΜΕ. Κάποιοι κρυβόντουσαν ή έβγαιναν έξω ή δεν ψήφιζαν τίποτα(ούτε λευκό ούτε κατά) ακομη και στην 1η ψηφοφορία που τυπικά επιβεβαίωνε την απόφαση των ΓΣ για Απεργία διαρκείας.
Ο μεγάλος χαμός έγινε στη συνέχεια όταν πια μπήκε για συζήτηση αν υπήρχαν οι προυποθέσεις για να γίνει η Απεργία. Πρωτοφανές πραγματικά! Αποφασίζεις πρώτα μια Απεργία διαρκειας(λες και αποφασίζεις ένα τυπικό ψήφισμα διαμαρτυρίας) και μετά συζητάς το αν υπάρχουν οι προυποθέσεις για να γίνει!
Εκεί φάνηκε πια καθαρά ότι πήγαιναν για αναστολή της Απεργίας που είχαν υπερψηφίσει λίγο πριν!
Προσπάθησαν να βρούν τρόπους για "να χειριστούν το θέμα" (επιχειρώντας να μπλέξουν και το ΠΑΜΕ) αλλά τρόπος βεβαια δε βρισκόταν. Βλέπουμε στην ανακοίνωση των ΣΥΝΕΚ(ΣΥΡΙΖΑ) να λένε:
"Οι εκπρόσωποι των ΣΥΝΕΚ στο ΔΣ της ΟΛΜΕ, με αίσθημα ευθύνης, συνεκτιμώντας τη γενικότερη κατάσταση στον κλάδο, στο συνδικαλιστικό κίνημα και την κοινωνία, υποστήριξαν την άποψη ότι δεν έχουν διαμορφωθεί ο όροι και οι προϋποθέσεις για να πάμε στην κρίσιμη και αποφασιστική σύγκρουση. Όμως επέμειναν ότι την απόφαση και την ευθύνη θα έπρεπε να την πάρουν οι πρόεδροι των ΕΛΜΕ με την εξουσιοδότηση που είχαν από τις ΕΛΜΕ τους. (Να ο ρόλος της εξουσιοδότησης που είχαν ζητήσει και που είχε καταψηφίσει το ΠΑΜΕ. Δηλαδή οι πρόεδροι να έχουν δικαίωμα να καταστρατηγήσουν τις αποφάσεις). Τι υποκρισία. Ενω είχαν πάρει απόφαση να εξαπατήσουν τον κόσμο προτείνοντας απεργία διαρκείας,ζητούσαν " την ευθύνη  να την πάρουν οι πρόεδροι των ΕΛΜΕ με την εξουσιοδότηση που είχαν από τις ΕΛΜΕ τους"!
Και συνεχίζει η ανακοίνωση των ΣΥΝΕΚ:

"Η πρόταση των Παρεμβάσεων στο ΔΣ της ΟΛΜΕ (οι εξετάσεις γίνονται κανονικά, συγκεντρώσεις έξω από τα εξεταστικά κέντρα χωρίς να παρεμποδίζονται οι εξετάσεις, 500 συνδικαλιστές να δεσμευτούν να απεργήσουν) εκτιμούμε ότι δεν καλύπτει την αναγκαιότητα της μαζικής, κινηματικής δράσης. Το ΠΑΜΕ απλά κατέθεσε μια δήλωση, χωρίς να κάνει πρόταση."

Ευθύνες λοιπόν(δεν έχουν καν την ειλικρίνεια να το πουν στα ίσια) και στο κακό και ανεύθυνο ΠΑΜΕ που δεν κατέθεσε πρόταση. Το ΠΑΜΕ όμως δεν μπορούσε να συναινέσει στην καταστρατήγηση αποφάσεων Γενικων Συνελεύσεων που είχαν μάλιστα ληφθεί με τέτοιες πλειοψηφίες. Αν έκανε τέτοιο τραγικό λαθος και κατέθετε πρόταση, είναι φανερό τι θα έκαναν μετά. Θα έλεγαν ότι και το ΠΑΜΕ συμμετείχε στο αίσχος αυτό και μάλιστα κατέθεσε και πρόταση (που θα ήταν βέβαια άλλη από αυτή των ΓΣ). Εδω τώρα, που το ΠΑΜΕ τήρησε άψογη στάση, και επιχειρούν να το τσουβαλιάσουν με τους αλλους.

Η επίθεση στο ΠΑΜΕ δια της πλαγίας συνεχίζεται στην "υπεύθυνη" ανακοίνωση των ΣΥΝΕΚ.
"... η ΑΔΕΔΥ, κηρύσσοντας απεργία για την Τρίτη 14/5/13, έδρασε υπονομευτικά και προβοκατόρικα για τον αγώνα των καθηγητών." Η ΑΔΕΔΥ που λειτούργησε προβοκατόρικα και υπονομευτικά δεν ήταν ακριβώς η ΑΔΕΔΥ αλλά το ΠΑΜΕ... γιατί του ΠΑΜΕ ήταν η πρόταση για απεργία που τελικά ήταν και η μόνη που έγινε. Βέβαια κρύβουν ότι η απεργία της Τρίτης ήταν άμεση απάντηση στην επιστράτευση(ανάλογα το ίδιο είχε κανει το ΠΑΜΕ και στην επιστράτευση των Ναυτεργατών) ενω είχε προτείνει απεργία και για τις 17/5 που καταψηφίστηκε. Είχε επίσης ζητήσει να συνεδριάσει η ΑΔΕΔΥ την Πέμπτη όπου μετά το φιάσκο της ΓΣ των Προέδρων την Τεταρτη οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ δεν εμφανίστηκαν καν.

Για το φιάσκο λοιπόν δεν έφταιγαν αυτοί που ξεπούλησαν την ίδια τους την απόφαση αλλά το ΠΑΜΕ(η ΑΔΕΔΥ...) με την προβοκατόρικη απεργία  που υπονόμευσε την Απεργία διαρκείας!

Τι ψήφισαν οι Προέδροι του ΠΑΜΕ στη ΓΣ των Προέδρων

Την επόμενη μέρα στα σχολεία κι ενω ακόμα δεν ειχε εκδοθεί ανακοίνωση από ΣΥΝΕΚ και ΑΠ από "διάφορες πλευρές"(που ειχαν σχέση με όλους τους "επαναστάτες" που συμμετείχαν στο φιάσκο και ήθελαν να λερώσουν και το ΠΑΜΕ) άρχισαν να γίνονται διαρροές για το τι ψήφισαν οι πρόεδροι που ήταν από το ΠΑΜΕ. Αλλού έλεγαν ότι είχαν ψηφίσει ΚΑΤΑ της απεργίας, αλλού λευκό κλπ.

Λέει η ανακοίνωση των ΣΥΝΕΚ:

"Οι πρόεδροι των ΕΛΜΕ, παρότι υπερψήφισαν με πολύ μεγάλο ποσοστό, 92%, την εισήγηση της ΟΛΜΕ, δεν έδωσαν θετική απάντηση στο ερώτημα εάν έχουν διαμορφωθεί όροι και προϋποθέσεις για την υλοποίηση του απεργιακού προγράμματος (18 ΕΛΜΕ υπέρ, 9 κατά, 57 λευκό). Στην πρόταση αυτή ψήφισαν λευκό και πρόεδροι ΕΛΜΕ μέλη των Παρεμβάσεων, ενώ λευκό και κατά ψήφισαν πρόεδροι μέλη του ΠΑΜΕ. Αρκετοί πρόεδροι ΕΛΜΕ, μέλη των ΣΥΝΕΚ ψήφισαν υπέρ αυτής της πρότασης"

Βγαίνει κι από πάνω η ανακοίνωση αφού κάποιοι ΣΥΝΕΚ ψήφισαν υπέρ ενώ το ΠΑΜΕ λευκό και κατά!

Η ανακοίνωση αναφέρεται στο τι έγινε σαν να ήταν οι  Πρόεδροι ελεύθεροι να ψηφίσουν ό,τι ήθελαν! Σα να μετέφεραν την άποψή τους(όπως έκαναν αυτοί(ΣΥΝΕΚ), οι των ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚ αλλά και μέλη των ΑΠ) και όχι μεταφέροντας την απόφαση των ΓΣ. 

Οι πρόεδροι μέλη του ΠΑΜΕ όμως μετέφεραν αυστηρά την απόφαση των ΓΣ όπως είχαν υποχρέωση και τίποτα παραπάνω.

Να πούμε ότι στο σύνολο 85 προέδρων οι πρόεδροι μέλη του ΠΑΜΕ ήταν 6 ενω σε μία μόνο (αυτήν της Κεφαλλονιάς) είχε ψηφιστεί η πρόταση του ΠΑΜΕ.

Επομένως το ότι οι πρόεδροι μέλη του ΠΑΜΕ ψήφισαν διαφορετικά, και όχι όλοι το ίδιο, είχε να κάνει με το ότι οι αποφάσεις ήταν διαφορετικές και ποικίλες στις  Γ.Σ. και όπως έχει ήδη ειπωθεί ήταν γεμάτες αστερίσκους.

Επειδή επικοινωνήσαμε με προέδρους ΕΛΜΕ από το ΠΑΜΕ αλλά και με μέλη του ΠΑΜΕ από το ΔΣ της ΟΛΜΕ μας είπαν ότι σε όσες ΕΛΜΕ υπήρχε αμφιβολία για το τι έπρεπε να ψηφιστεί ειδικά στη 2η ψηφοφορία, οι πρόεδροι μέλη του ΠΑΜΕ επικοινώνησαν τηλεφωνικά με τους εκπροσώπους των άλλων παρατάξεων των ΕΛΜΕ τους και απο κοινού αποφάσισαν.

Ετσι η ανακοίνωση των ΣΥΝΕΚ που τα ρίχνει πλάγια στο ΠΑΜΕ για το "λευκό και κατά που ψήφισαν οι πρόεδροι μέλη του ΠΑΜΕ" δεν έχει κανένα νόημα και καταλαβαίνουμε τι στόχο έχει.

Τελειώνοντας θα πούμε ότι ενώ σε διάφορα σχολεία ΄πολλοί καθηγητές, μερικοί κατευθυνόμενοι, ελεγαν την Πέμπτη ότι τώρα "όλοι οι συνδικαλιστές θα κρυφτούν και δε θα έχουν μούτρα να εμφανιστούν στα σχολεία". Αντιθετα όμως  οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ-όπως ο Σάββας Σάββας στον Πειραιά- έτρεξαν αμέσως στα σχολεία ενημερώνοντας για το τί έγινε. Σε κάποιες περιπτώσεις οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ χειροκροτήθηκαν παρά το αρνητικό κλίμα που υπήρχε.
Βγήκε κάποιο συμπέρασμα όμως από όλα όσα έγιναν για την κατάσταση στο κίνημα των εκπαιδευτικών και για τις διαθέσεις που υπήρχαν;

Θα πούμε την αλήθεια. Είναι πολύ δύσκολο να βγάλουμε συμπέρασμα σε μια τέτοια κατάσταση. Αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι η μαζικότητα των ΓΣ δείχνει μια σοβαρή διάθεση αντίδρασης ή δήλωσης της αντίθεσης των καθηγητών στα μέτρα της κυβέρνησης. Η διάθεση όμως αυτή δεν μπορούμε να πούμε πως ήταν διάθεση για σκληρή σύγκρουση, αλλά περισσότερο διάθεση διαμαρτυρίας.

Τα υπόλοιπα μένει να τα δούμε στη συνέχεια, μετά το φιάσκο και το χαστούκι που εδωσαν στο συνδικαλιστικό κίνημα και το κίνημα των εκπαιδευτικών αυτοί που πρότειναν την απεργία διαρκείας για να την πάρουν την επόμενη μέρα πίσω.

ΥΓ: Σε πολλές ΓΣ των ΕΛΜΕ η ΔΑΚΕ και η ΠΑΣΚ δεν εμφανίστηκαν καν, όπως κάνουν πάντα. Παρ' όλα αυτά είχαν προτείνει απεργία διαρκείας και κάποιοι τους έπαιρναν σοβαρά!
Υ.Γ. 2: Από σχολιο που λάβαμε σε άλλο ποστ διευκρινίζουμε ότι  η Αυτ. Παρέμβαση (ή Παρεμβάσεις όπως τις λένε οι καθηγητές κάνοντας σύγχυση με τις Αγ.Παρεμβάσεις που πρόσκεινται στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ) πρόσκειται στο "Μ-Λ ΚΚΕ" και όχι στο ΚΚΕ μ-λ όπως γράψαμε

"ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ" τωρα στον 902 Αριστερά στα fm- Mιλάμε για την "μη" Απεργία της ΟΛΜΕ

Στις 12 είμαστε στον αέρα του 902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM σε άλλο ένα "ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ"
Μιλάμε για την "μή Απεργία" της ΟΛΜΕ ακούγοντας τρομερές μουσικές.

ΥΓ: Σε λίγο θα δημοσιευτεί ένα τελευταίο άρθρο με μερικές σημαντικές λεπτομέρειες που ξεκαθαρίζουν εντελώς τα πράγματα και για τη στάση του ΠΑΜΕ(και των άλλων) στη ΓΣ των προέδρων των ΕΛΜΕ.

Ένα ψέμα με πολύ κοντά πόδια.

Tα όσα είχαμε πει στο άρθρο "Γιατί  ειπε ΟΧΙ  το ΠΑΜΕ στην ΟΛΜΕ.Που πηγαίνουν τους καθηγητές" επιβεβαιώνονται τραγικά. Περισσότερο από όσο περιμέναμε.
Είναι από τις φορές που η επιβεβαίωση μόνο χαρά δε σου δίνει.
Ποιος δε θα ήθελε να είχαμε κάνει λάθος. Να ήταν αλλιώς τα πράγματα τελικά και οι καθηγητές να βάδιζαν μαζικά σε νικηφόρα  απεργία έχοντας στο πλάι τους τους μαθητές τους γονείς και τους εργαζόμενους. έχοντας στο πλάι τους την αλληλεγγύη του λαού. Έναν τέτοιο αγώνα δε χρειαζόμαστε άλλωστε; Και φυσικά σε έναν τέτοιο αγώνα το ΚΚΕ θα έμπαινε  μπροστά και θα τον στήριζε με όλες του τις δυνάμεις.

Για να πούμε την αλήθεια  πιστεύαμε ότι όλοι οι ..."επαναστάτες", θα ανακάλυπταν κάποιο τρυκ, μια τρίπλα, ότι δεν θα έκαναν τόσο άσχημη κολοτούμπα ακριβώς την επόμενη.
Κι όμως. Από την "επανάσταση" στο γονάτισμα... ούτε μια μέρα δρόμος.
Συσπειρώσεις και Παρεμβάσεις συσπειρώθηκαν στο πλάι των ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ  λες και δεν ήξεραν με ποιους πάνε! Κι΄εβαλαν απέναντι το ΠΑΜΕ που είχε προτείνει 48ωρη απεργία και Γεν.Συνελεύσεις για επανεκτίμηση της κατάστασης καταγγέλοντάς το ακόμα και για απεργοσπασία! Απεργοσπασία μια "Απεργίας" που φυσικά ήξεραν ότι αφού οι ίδιοι που την πρότειναν δεν θα την υλοποιούσαν(όπως είδαμε όλοι) δεν θα άρχιζε ποτέ! Πόσο πιο ύπουλη και ανέντιμη στάση; Άραγε το βλέπουν τώρα ακόμα και οι ίδιοι ή ακόμα ψάχνουν πως να φορτώσουν το ξεπούλημα της ίδιας τους της απόφασης στο ΠΑΜΕ;
Έλεγε το ΠΑΜΕ πως μια απεργία διαρκείας, ειδικά τόσο ευαίσθητη, για να γίνει χρειάζεται προετοιμασία και συμμαχίες. Πριν μια βδομάδα δεχόταν ομοβροντία για τη "δειλή" δήθεν στάση του. Τωρα ξαφνικά βγήκαν Συσπειρώσεις και Παρεμβασεις και είπαν πως δεν υπήρχαν προϋποθέσεις και ότι ένας αγώνας σαν αυτόν θέλει ευρύτερη συμμαχία.
Τωρα το είδαν; Αυτό δεν έλεγε το ΠΑΜΕ; Δεν το έβλεπαν τότε επειδή το έλεγε το ΠΑΜΕ; Η επειδή ήταν μια καλή ευκαιρία να κτυπήσουν και να ξεφορτωθούν τη μόνη συνεπή δύναμη που κάθε μέρα ανοίγει μέτωπα και μετά θα έβλεπαν;
Κι έτσι προτίμησαν αντί να κάτσουν στο πλάι του ΠΑΜΕ, με την εκτίμηση του οποίου όπως φάνηκε τελικά συμφωνούσαν, να του επιτεθούν και να συμμαχήσουν ουσιαστικά με τη ΔΑΚΕ και την ΠΑΣΚ που φυσικά δεν εκπροσωπούν τους καθηγητές αλλά τους εχθρούς τους, δίνοντάς τους μάλιστα και χρήσιμους πόντους για το συνέδριο της ΟΛΜΕ τον άλλο μήνα. Σπουδαίο κριτήριο, σπουδαία ταξική ανάλυση, σπουδαίο ένστικτο! Δυστυχώς το αποτέλεσμα ειναι κακό για όλους και πιο πολύ για το κίνημα των ίδιων των εκπαιδευτικών.
Ποιος δε θυμάται τον αγωνισταρά Νεοδημοκράτη κ.Παπαχρήστο να "δίνει" στα κανάλια το ΠΑΜΕ αμέσως μετά την απόφαση της ΟΛΜΕ για απεργία διαρκείας, λέγοντας ότι οι 2 που διαφωνησαν με την απόφαση ήταν του ΠΑΜΕ!! Ξεχνώντας φυσικά να πει πως και το ΠΑΜΕ πρότεινε απεργία, αλλά 48ωρη και στη συνέχεια Γεν.Συνελεύσεις όπως έπρεπε. Αλλωστε οι απεργίες διαρκείας δεν προαναγγέλονται. Ξεκινούν και πηγαίνουν μέρα με τη μέρα  βδομάδα τη βδομάδα μέχρι όπου φτάσουν ανάλογα με τη δύναμη του κινήματος και τη συσπείρωση που υπάρχει. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα.

Ολο αυτό, σε όσους γνωρίζουν την κατάσταση στο κίνημα των εκπαιδευτικών, δεν δημιούργησε έκπληξη. Μάλιστα με εκπλήσσουν αυτοί που εκπλήσσονται και που δεν πίστευαν όταν τους λέγαμε ότι προκηρύχτηκε μια απεργία που δεν θα γίνει. Οτι την πρότειναν για να μην την κάνουν. Ειλικρινά ποσοι πιστεύουν ότι την Παρασκευή θα γινόταν Απεργία ακόμη και μετά τις αποφάσεις των ΓΣ των ΕΛΜΕ της Τρίτης;
Αυτοί που το πίστευαν προφανώς δεν είναι εκπαιδευτικοί. Γιατί αυτοί που είδαν τα πράγματα από κοντά ήξεραν ότι οι συντριπτικά περισσότεροι ψήφισαν την Απεργία της ΟΛΜΕ επειδή ήξεραν(τους το έλεγαν μέσα στις συνελεύσεις) ότι δεν θα γίνει. Ενω καταψήφισαν πανηγυρικά την πρόταση του ΠΑΜΕ επειδή ανησυχούσαν ότι αν ψηφιζόταν, το ΠΑΜΕ θα έκανε ό,τι χρειαζόταν για να υλοποιηθεί. Σε ερώτηση εκπαιδευτικού φίλου του ΠΑΜΕ στο διπλανό του, που ψήφιζε απεργία διαρκείας ενώ ποτέ του δεν είχε κάνει καμια από τις άλλες απεργίες, αν θα κάνει την απεργία που ψήφιζε η απάντηση ήταν ψυχρά και χωρίς πολλά "όχι βέβαια".
Αυτό προτεινόταν άλλωστε. Μια νέα μορφή πάλης. Η συμβολική απεργία... διαρκείας. Η τεχνολογία του οππορτουνισμού στην υπηρεσία του συμβιβασμένου για τη δική του ευκολία στην "επανάσταση" που δεν θα έρθει ποτέ.

Τι γίνεται τώρα λοιπόν; Τα κεφάλια μέσα. Πάλη από πόρτα σε πόρτα, από στόμα σε στόμα, καθημερινή και ακούραστη για να στηθει στα πόδια του ένα πραγματικά ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα με σταθερό μέτωπο απέναντι στους καταπιεστές και τους συμβιβασμένους.
Καμιά απογοήτευση!
Κανείς μας, ούτε οι καθηγητές, δεν έχει την πολυτέλεια να απογοητεύεται. Πρέπει  όμως ΄τα πράγματα να μπουν στη θέση τους. Πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να δούν οι απλοί άνθρωποι, οι διπλανοί μας, οι συνάδελφοι στη δουλειά τι σημαίνει κυβερνητικός συνδικαλισμός αλλά και ποιοι  του δίνουν ανάσες που φυσικά τις κόβουν από το κίνημα.
Πρέπει με απέραντη υπομονή και καρτερία να βοηθήσουμε αυτούς που γονατίζουν να σηκωθούν. Να τους δώσουμε το χέρι, να τους κοιτάξουμε στα μάτια και να τους πούμε ότι το ΠΑΜΕ είναι και θα είναι στο πλάι τους. Πως δεν πρόκειται ποτέ να τους πουλήσει όπως έκαναν όλοι οι άλλοι σήμερα. Πως αν ακολουθήσουν και πιστέψουν σε αυτό που τους λέμε, το ΠΑΜΕ ποτέ δε θα διστάσει ό,τι κι αν στοιχίσει αυτό.
Υπάρχει ελπίδα.Υπάρχει προοπτική αγώνα. Βρίσκεται όμως σε αυτούς που βρίζουν οι συμβιβασμένοι και όχι σε αυτούς που χαϊδεύουν  Βρίσκεται σ' αυτούς που, όπως έλεγε και ο Τσέχοφ, "όταν λένε "εμπρός" δείχνουν και την κατεύθυνση"!

Υ.Γ.:Μια σημαντική λεπτομέρεια για την ιστορία.
Στις Γ.Σ. των ΕΛΜΕ της Τρίτης, ζητήθηκε και ψηφίστηκε μια περίεργη εξουσιοδότηση στους προέδρους των ΕΛΜΕ για να διαχειριστούν την κατάσταση στη συνέλευση των προέδρων. Την εξουσιοδότηση αυτή την καταψήφισε το ΠΑΜΕ εκφράζοντας  επιφυλάξεις γιατί ήξερε τι θα γίνει. Τέτοιες εξουσιοδοτήσεις δίνονται από τις ΓΣ κι άλλες φορές, αλλά με σαφείς περιορισμούς. Π.χ. Αποφασίζεται Απεργία αλλά οι πρόεδροι μενει να διαχειριστούν την ακριβή ημερομηνία σε συνεργασία με τους άλλους προέδρους, τους άλλους κλάδους αν ειναι Πανεργατική κλπ. Αυτη τη φορά τα όρια έγιναν κουρέλια. Ειδαμε πως διαχειρίστηκαν οι πρόεδροι τις αποφάσεις των ΕΛΜΕ. Είδαμε και πως αντιλαμβλανονται τη δημοκρατία από τα κάτω. Τσακίζοντάς την.

Πριν αλέκτωρ λαλήσει

Όλες τις προηγούμενες μέρες, ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚ, Συσπειρώσεις(ΣΥΡΙΖΑ) και ΑΠ έστησαν  στον τοίχο το ΠΑΜΕ, -που είχε τη μόνη λογικη πρόταση, που έλεγε να γίνει 2ήμερη Απεργία και μετά με ΓΣ να εκτιμήσουν οι καθηγητές το πως πρεπει να συνεχίσουν- και πρότειναν Απεργία διαρκείας.
Οι ΓΣ υπερψήφισαν με μεγάλες πλειοψηφίες την πρότασή τους
Πριν αλέκτωρ λαλήσει καν τα πήραν όλα πίσω!
Ξαφνικά έκριναν πως δεν υπάρχουν προυποθέσεις για τέτοιο αγώνα...
Χθες υπήρχαν, αλλά σήμερα τις πήρε ο αέρας ή τις πάτησε το τρένο κι ετσι δεν υπάρχουν πιά.

Ετσι έφυγαν από τις ΓΣ των καθηγητων με θυελλώδη χειροκροτήματα ενθουσιασμού και στραβοκοιτώντας υποτιμιτικά το ΠΑΜΕ και πήγαν στη ΓΣ των προέδρων. Αλλά είχαν ξεχάσει να πάρουν μαζί τους τις προυποθέσεις! Γύρισαν, έψαξαν παντού, αλλά οι προυποθέσεις δεν υπήρχαν πουθενά!
Κι έτσι τι να κάνουν, αναγκάστηκαν να μην ψηφίσουν αυτό που είχαν και οι ίδιοι ψηφίσει μια μέρα πριν, αλλά ν' αφήσουν την Απεργία για άλλη φορά, μέχρι να βρεθούν οι άτιμες οι προυποθέσεις.

Άραγε ντρέπονται μια στάλα;

Πάντως για να λέμε την αλήθεια καμιά έκπληξη δεν υπήρχε σε όλο αυτό. Οσοι είναι ελάχιστα σχετικοί  ήξεραν ότι δεν μπορούσε να γίνει απεργία. Οχι από αυτό τον κλάδο και πάντως όχι τώρα.
Το είχαμε πει μετά τη συγκέντρωση της Δευτέρας. Οι δρόμοι δε μύριζαν Απεργία διαρκείας. Δυστυχώς.

Φύλλο πορείας για που;

Mοιράζονται από χθες το απόγευμα τα φύλλα πορείας ή ΄"φύλλα ατομικής προσκλήσεως πολιτικής επιστράτευσης" ή πολιτικής κινητοποίησης. Κι όμως ούτε πόλεμο έχουμε, ούτε θεομηνία, ενώ από το Σύνταγμα απαγορεύεται η υποχρεωτική εργασία.
Παρ'όλα αυτά το Συμβούλιο Επικρατείας έκρινε πως όλα είναι καλά και δεν παραβιάζεται το Σύνταγμα. Αφού το λένε κι αυτοί που ξέρουν τι να πούμε εμείς...
Είναι η τρίτη επιστράτευση μέσα σε 4 μήνες η 4η την εποχή του μνημονίου και το δόγμα "νόμος και τάξη" εφαρμόζεται από το στρατηγό Αντώνιο σχεδόν ανενόχλητο.
88000 φύλλα θα μοιραστούν αυτή τη φορά. Ούτε 1000 ούτε 2000 αλλά 88000!
Κι όμως εκτός από τους γνωστούς κανείς άλλος δε δείχνει να ενοχλείται ιδιαίτερα. Απλά εκτός από αυτούς και κάποιοι άλλοι εκφράζουν την αντίθεσή τους, ακόμη κι η ΔΗΜΑΡ...(η ξεφτίλα χωρίς όριο).

Εγινε χθες μια μεγάλη συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Μια αξιοπρεπώς μεγάλη συγκέντρωση που όμως, κατά την ταπεινή και στενοχωρημένη μου γνώμη, σε καμιά περίπτωση δεν ανταποκρίνεται σε όλο αυτό που συμβαίνει.
Κι αυτό που συμβαίνει είναι ότι αργά αλλά σταθερά κατρακυλάμε προς τον εκφασισμό, την ίδια στιγμή που κάποιοι που έχουν΄φεύγουν για Πάσχα στα νησιά, ενώ άλλοι αυτοκτονούν από ντροπή που δεν έχουν να θρέψουν την οικογένειά τους, ή τη στιγμή που ο ουρανός του Πειραιά γεμίζει κόκκινες φωτοβολίδες για τον Ολυμπιακό που πήρε την Ευρωλίγκα, ενώ τα σπίτια που δεν έχουν ρεύμα και δεν ανοίγουν ούτε τηλεόραση ούτε φωτα το βράδυ τον 21ο αιώνα πολλαπλασιάζονται.
Δεν ξέρω σε πόσα προεδρικά διατάγματα, που υπογράφονται με το κιλό σαν να μην τρέχει τίποτα, αντιστοιχούν οι 4 επιστρατεύσεις, ξέρω όμως πως λίγοι αισθάνονται αηδία για όλο αυτό. Κι όταν  λίγοι ενοχλούνται σε τόσο σοβαρά ζητήματα, τότε τα άσχημα είναι κοντά.

Μακάρι να κάνω λάθος αλλά αυτό που παίζεται αυτές τις μέρες δεν είναι το αν θα δουλέψουν 2 ώρες παραπάνω οι καθηγητές, ούτε το αν θα απολυθούν ή όχι 10000 άνθρωποι ακόμη(που έτσι κι αλλιώς είναι τραγικό ζήτημα αλλά ούτε αυτό φαίνεται να συγκινεί ιδιαίτερα). Αυτό που παίζεται είναι η δυνατότητα και το δικαίωμα αυτών που σφάζονται  να αντιδράσουν.
Η κυβέρνηση παρά τα όσα χυδαία ψέματα λέγονται περί ανάπτυξης και ανάκαμψης, εχει μπροστά της πολλές λίστες μέτρων να υλοποιήσει, που θα βουλιάξουν ακόμη περισσότερο στη λάσπη το λαό που ήδη περνάει έναν εφιάλτη. Και φυσικά κατι τέτοιο δεν θα το κάνει με τριαντάφυλλα. Θα το κάνει χτυπώντας με λύσσα αυτούς που θα σηκώσουν κεφάλι.
Η περίεργη απεργία διαρκείας που κατέβασε η ΟΛΜΕ, με πρωταγωνιστές τη ΔΑΚΕ και την ΠΑΣΚ(ειλικρινά δεν το χωράει το προφανώς λίγο μυαλό μου) και που ακολουθήθηκε για δικούς τους λόγους από τις Συσπειρώσεις και τις Παρεμβάσεις, δεν θα τελειώσει με τα φύλλα πορείας που παραδίνονται απο χθες στα σπίτια των εκπαιδευτικών από χαμογελαστούς αστυνομικούς.
Θεωρώ πολύ πιθανό αμέσως μετά να ακολουθήσει και κάποιος νόμος που θα απαγορεύει τις "κρίσιμες" για την πατρίδα και το "κοινό συμφέρον" απεργίες, έτσι ώστε να βγάλει  την κυβέρνηση από τη δύσκολη θέση να αναγκάζεται να κάνει επιστρατεύσεις κάθε τρεις και λίγο.
Σε περίπτωση που θα γίνει κάτι τέτοιο δεν ξέρω πόσο δυναμική μπορεί να είναι η αντίδραση. Αν κρινω από τη χθεσινή "αξιοπρεπώς μεγάλη" συγκέντρωση είναι πιθανό να μην είναι αυτή που χρειάζεται. Και τότε, μακάρι να κάνω λάθος, θα έχει ανοίξει η πόρτα για τη μετατροπή της Ελλάδας σε ένα φθηνό φασιστικό στρατόπεδο εργασίας, που κανείς δε θέλει να σκέφτεται αλλά λίγοι είναι διατεθειμένοι να κάνουν ό,τι χρειαστεί για να μη γίνει.
Βαριά η ατμόσφαιρα λοιπόν, έξω έχει πιάσει αέρας, μαυρίλα και ψιλοβρέχει, κι εγώ ψάχνω να βρω τι είναι αυτό που μπορεί να αλλάξει τα πράγματα την ώρα που 88000 φύλλα πορείας μοιράζονται χωρίς  να ραγίζουν οι δρόμοι όπως θά 'πρεπε.
Ο κόσμος φαίνεται να έχει κουραστεί, μοιάζει να μην έχει τη δύναμη που χρειάζεται για να ανεβάσει την ένταση της αντίδρασής του, οσο ανεβαίνει από την άλλη μεριά η ένταση της επίθεσης που δεχόμαστε και που έχουν ονομάσει σωτηρία.
Δεν ξέρω αν κάποιο απρόβλεπτο γεγονός αλλάξει τις διαθέσεις, ξέρω όμως ότι ακόμη και σε αυτή την περίπτωση πρέπει να γίνουν πολλά. Αν κάτι αποδείχτηκε όλο αυτά τα τρία χρόνια κρίσης και μνημονίων, είναι ότι χωρίς οργάνωση(πρέπει οπωσδήποτε να μεγαλώσει ο αριθμός των συνδικαλισμένων εργαζόμενων) και βάθος που να φέρνει το ένα σωματείο εργαζόμενων δίπλα στο άλλο αμέσως όποτε χρειαστεί δεν μπορούμε να φτάσουμε μακριά.

Για την ιστορία θα πω  ότι κατα τη δική μου εκτίμηση χθες βράδι στην Αθήνα βρέθηκαν στους δρόμους δέκα με δώδεκα χιλιάδες κόσμου. Το μπλοκ του ΠΑΜΕ πρέπει να ήταν κάτι λιγότερο από 10000 ενώ γύρω στις 2000(ίσως 3000 με επιείκεια για να μην αδικήσω) θα ήταν το μπλοκ όλων των άλλων μαζί.
Δεν ξέρω αν μπορούμε να κρίνουμε από αυτό, σίγουρα η μαζικότητα των συνελεύσεων των ΕΛΜΕ έχει να πει πολλά σήμερα, αλλά για μένα τουλάχιστον το κέντρο της Αθήνας χθες δε μύριζε απεργία διαρκείας. Και φυσικά θα ήθελα πολύ να μύριζε απεργία διαρκείας. Και όχι μόνο απεργία διαρκείας αλλά και ανατροπή.

Πολύς ο δρόμος μπροστά λοιπόν.
Κουράγιο σε όλους, συντρόφους, φίλους και αντιπάλους.

Y.Γ.:Για την ιστορία το φύλλο πορείας λέγεται "ΦΥΛΛΟ ΕΠΙΤΑΞΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ". Δεν επιστρατεύουν λοιπόν, αλλά επιτάσουν τις προσωπικές υπηρεσίες... Λες και δανείστηκαν τα στυλό των καθηγητων. Κι έτσι ξεπεραστηκε το πρόβλημα και και το ΣτΕ έδωσε το ΟΚ. Υστερα θα αναρωτιούνται γιατί μισεί ο λαός το κράτος. Αυτός που τολμάει να μισήσει βέβαια όποιον του κλέβει τη ζωή.

Ερωτήματα απλής λογικής για μια θολή απεργία διαρκείας

Ερωτήματα απλής λογικής:

• Γιατί άραγε αυτοί που δεν έκαναν καμιά απεργία και δε συζητούσαν καμία κινητοποίηση ως τώρα ξαφνικά βγήκαν στα κάγκελα; Εχει κάποια σχέση το συνέδριο της ΟΛΜΕ τον άλλο μήνα;
• Ήξεραν ή είχαν σκεφτεί ότι φυσικά η κυβέρνηση θα απαντούσε με αυταρχισμό όπως πάντα; Κι αν ναι τι είχαν σχεδιάσει σαν δική τους απάντηση; Την υποχώρηση με το κεφάλι ψηλά κι ότι έγινε έγινε;
• Πως έχουν εμπιστοσύνη οι αριστερές παρατάξεις σε ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ που φυσικά θα ξεπουλήσουν κάποια στιγμή όποιο αγώνα πάει να γίνει; Τους περνάει από το μυαλό ότι οι ΔΑΚΕ -ΠΑΣΚ ενδιαφέρονται να κτυπήσουν το συνδικαλισμό ή όχι; Γιατί βοηθάνε λοιπόν τους Παπαχρήστους να γίνουν ήρωες από το πουθενά;
• Υπάρχει έστω και μια απεργία διαρκείας που να έχουν μπει μπροστά συνδικαλιστικές παρατάξεις όπως η ΔΑΚΕ- ΠΑΣΚ αλλά και οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ;
• Τα μέλη των ΑΠ έχουν κάνει τις απεργίες που προκηρύχτηκαν ως τώρα; Γιατί ως γνωστό στα σχολεία λένε ότι πρότειναν διαρκείας και δεν έκαναν ούτε τις 24ωρες. Ετσι πείθουν τους εργαζόμενους ότι πρέπει να πάρουν το δρόμο του αγώνα και να αναλάβουν σοβαρές ευθύνες;
• Πόσο στέκει να την πέφτουν διάφοροι στο ΠΑΜΕ, που και στα σχολεία ήταν η μόνη δύναμη που συμμετείχε σε όλους τους αγώνες με όλους τους τρόπους(όλοι ξέρουν ότι τα μέλη του ΠΑΜΕ έχουν κάνει όλες τις απεργίες), αλλά και σε όλο το πεδίο από τις εκλογές και μετά είναι η δύναμη που κρατάει τους δρόμους ζεστούς ανοίγοντας μέτωπα σε όποιο τόπο δουλειάς υπάρξει πρόβλημα; 
• Ετσι βοηθάνε το κίνημα; Συκοφαντώντας και επιχειρώντας να αποδυναμώσουν τη μόνη δύναμη που δεν έχει σταματήσει ούτε μέρα να οργανώνει αγώνες και κινητοποιήσεις; Κανοντας επίθεση με ψέμματα και βρωμιές στη μόνη δύναμη που μπορούν να έχουν εμπιστοσύνη οι εργαζόμενοι πέρα από το αν συμφωνούν ή διαφωνούν μαζί της;
• Τι θα γίνει τώρα που το ζήτημα της Δημοκρατίας και της υπεράσπισης του δικαιώματος της απεργίας μπαίνει στην πρώτη γραμμή; Θα προτείνουν κάποια δυναμική κινητοποίηση; Κι αν όχι, με τη δικαιολογία ότι δεν μπορεί να συσπειρώσει, πως γίνεται αυτοί που δεν πιστεύουν στην υπεράσπιση του δικαιώματος της απεργίας που απειλείται ολοφάνερα, να βγάλουν πέρα μια σκληρή απεργία διαρκείας κόντρα μάλιστα στην κοινή γνώμη που σαρώνεται καθημερινά από την τηλεόραση;;
• Τι στέκει πιο πολύ στη λογική; Οτι το ΠΑΜΕ συμμαχεί με την κυβερνηση(!) ή ότι Συσπειρώσεις και ΑΠ παίζουν με το συνδικαλιστικό κίνημα, ακολουθώντας τη ΔΑΚΕ και την ΠΑΣΚ που μόνο βρώμικο ρόλο έχουν παίξει ως τώρα; Για ποιο λόγο άραγε θα μπορούσε το ΠΑΜΕ να "συμφωνήσει" με την κυβέρνηση σε οποιοδήποτε θέμα; Εχει κάποιο νόημα κάτι τέτοιο;

Εκτός αν ξεκινάνε κάποιοι από τα γνωστά περί πουλημένων,προδοτών από τα οποία αηδίασε και μπούχτισε ο κόσμος.

Αυτά όμως μόνο αρρώστια βρωμάνε, και με άρρωστους δε μπορούμε να συζητάμε.

Οι απαντήσεις στα πιο πάνω ερωτήματα οδηγούν σε ένα συμπέρασμα. Οτι οι πονηριές του κυβερνητικού συνδικαλισμού και οι πρόχειρες και επικίνδυνες για το κίνημα λογικές, που κοινό και κύριο ενδιαφέρον τους τελικά είναι το κτύπημα του ΠΑΜΕ, πρέπει να βρουν την τύχη που τους αξίζει.
Οι εργαζόμενοι ας δουν ότι το ΠΑΜΕ, πέρα από όποιες διαφωνίες μπορεί να έχουν είναι η μόνη δύναμη που με συνέπεια, πειθαρχία, πίστη, εμπειρία, αυτοθυσία όπου χρειαστεί και κυρίως στόχο και όραμα συνεχίζει να παλεύει τα προβλήματα των εργαζόμενων.
Είναι η μόνη δύναμη που οι εργαζόμενοι μπορούν να εμπιστευτούν και να είναι σίγουροι ότι δεν πρόκειται να τους πουλήσει.
Ολοι το απόγευμα στις 7μμ στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Ομόνοια ενάντια στη νέα επιστράτευση. Ας το νοιώσουμε πως μπορούμε. Ολοι μια γροθιά γύρω από το ΠΑΜΕ.

Γιατί είπε ΟΧΙ το ΠΑΜΕ στην ΟΛΜΕ; Που πηγαίνουν τους καθηγητές;

Μπορει να πιστευεις οτι θες.
Ακόμη κι οτι ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ ειναι αγωνιστες ενω το ΠΑΜΕ απεργοσπάστες! Η ανοησια ήταν και ειναι ελεύθερη!
Η ΔΑΚΕ και η ΠΑΣΚ λοιπόν υπερ απεργίας διαρκείας! Μα θα πείτε, αυτοί δε χτυπουσαν όλες τις κινητοποιήσεις; Ε, τώρα έγιναν συναγωνιστές! Τι μπορει να θέλουν άραγε; Το καλό του κινήματος;
Ενώ το ΠΑΜΕ θέλει το κακό του κινήματος; Πάει όσο μυαλό μου έχει αφήσει η τηλεόραση...
Όλες οι ασθένειες μπορεί να περάσουν. Το μίσος στο ΚΚΕ όμως αθεράπευτο.

Το ΠΆΜΕ όμως τι λέει; Είναι εναντίον των κινητοποιήσεων; Είναι εναντίον της απεργίας διαρκείας γενικά; Η μήπως για άλλο ανησυχεί κι ενδιαφέρεται;
Το ΠΑΜΕ δεν είναι εναντίον της απεργίας. ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΊΟΝ ΜΙΑΣ ΛΆΘΟΣ ΑΠΕΡΓΊΑΣ που αντι να συσπειρώσει θα αποδυναμώσει κι άλλο.
Που ειναι το λάθος στο να γινει 48ωρη για να δουν αν έχει επιτυχία και να εκτιμήσουν οι Γ.Σ. αν μπορεί να συνεχιστει αυτή με διαρκείας; Αυτό λέει το ΠΑΜΕ
Που ειναι το λάθος στο να ζητηθει και να επιδιωχθεί η συμπαράσταση των Συλ.Γονέων(και άλλων συλλόγων και σωματείων) πριν πάμε σε σε μια  έτσι κι αλλιώς τρομερά "ευαίσθητη" απεργία διαρκείας που δύσκολα θα βρει συμπαράσταση; Αυτό λέει το ΠΑΜΕ.
Που ειναι το λάθος στο να κανει απεργία όχι μόνο η ΟΛΜΕ αλλά και η ΔΟΕ που δεν έχει κάνει καν ΔΣ(!);Δε θίγεται η ΔΟΕ(9.300 αναπληρωτές στην Πρωτοβάθμια είναι υπό απόλυση); Αυτό λέει το ΠΑΜΕ.

Που είναι το λάθος στο να επιδιωχθεί Πανδημοσιουπαλληλική συσπείρωση, αφού όλοι οι Δημ.Υπάλληλοι θίγονται από το πολυνομοσχέδιο που πρόκειται να εφαρμοστεί; Αυτό λέει το ΠΑΜΕ.

Τι αποτέλεσμα μπορεί να έχουν προτάσεις του τύπου "24ωρη απεργία με μορφή 3ωρης στάσης" για να μη χαθεί το μεροκάματο, που έμπαιναν χθες στο ΔΣ της ΟΛΜΕ από τους υποστηρικτές της απεργίας διαρκείας; Μήπως να πάρουν τους καθηγητές με τις πέτρες; Νοιάζεται κανείς γι αυτό;

Πως γίνεται αυτοί που δεν έκαναν καμία απεργία να θέλουν τώρα απεργία διαρκείας; Μηπως επιδιώκουν να σπάσει το κίνημα τα μούτρα του; Ενδιαφέρονται οι Συσπειρωσεις και οι Παρεμβάσεις γι αυτό; Η μήπως ικανοποιούνται που βρίσκουν ευκαιρία(προσωρινά) να επιτεθούν στο ΠΑΜΕ;

Αλλά και τα δικά τους μέλη και υποψήφιοι, έκαναν τις απεργίες που προκυρήχθηκαν; Την επόμενη εβδομάδα ας φερουν τα εκαθαριστικά στις Γεν.Συνελεύσεις να δούμε πόσες απεργίες έκαναν.

Βούιξε το twiter που είπε ο Πορτοσάλτε "μπράβο" στο ΚΚΕ.

Σιγά τα σπουδαία!
H δουλεια του Πορτοσάλτε είναι να κτυπάει τον κυριο εχθρό των αφεντικών του.Που ειναι το περίεργο στο προβοκατόρικο μπράβο που παπαγαλίζουν λοιπόν;

Για να σταματήσει η διαστρέβλωση και το ψέμα ας ρίξουν οι ενδιαφερόμενοι μια ματια στο τι λεει η ανακοίνωση του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών στις 2/5:
"Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ ξεκαθαρίζουμε ότι δεν είμαστε αντίθετοι σε καμιά μορφή πάλης και ως εκ τούτου δεν είμαστε αντίθετοι ούτε με την απεργία στις εξετάσεις, αρκεί η εκάστοτε μορφή πάλης να συνδέεται με προϋποθέσεις για την επιτυχία του αγώνα. Και τέτοιες προϋποθέσεις επιτυχίας κατά τη γνώμη μας είναι:
Η οργάνωση, ο σχεδιασμός του αγώνα με αιτήματα και στόχους πάλης που να εξασφαλίζουν την ενότητα του κλάδου, τη μαζική συμμετοχή στην απεργία, αν είναι δυνατόν από τη συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών.
Αιτήματα, πλαίσιο και προσανατολισμός πάλης που θα συμβάλει στη συμμαχία, στον κοινό αγώνα με εργαζόμενους γονείς, μαθητές, με τους άλλους κλάδους των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα...κλπ.κλπ"

Οσοι έχουν μισος για το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ ας το βγαλουν. Αυτη η ελευθερία παρέχεται χωρις όριο. Οι άλλες ελευθερίες θέλουν πάλεμα όμως. Κι εκεί κάποιοι δεν την παλεύουν με τίποτα.

Από κει και πέρα αυτοί που πραγματικά ενδιαφέρονται για το κίνημα και τη συνέχειά του, ας κλείσουν τα αυτιά στις φωνές και τα ύποπτα ουρλιαχτά των  αγωνιστών που μας προέκυψαν ξαφνικά από το πουθενά, από τα κυβερνητικά γραφεία ή τον καναπέ κι ας τραβήξουν το δρόμο τους μακριά από την τόση ελαφρότητα για τόσο βαριά και δύσκολα ζητήματα. 

Μέχρι τη νίκη.

Με αφορμή την απεργία των καθηγητών

 Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια αντιπαράθεση του κλάδου των εκπαιδευτικών και του υπουργείου όπου το στοίχημα είναι «να κερδηθεί η κοινή γνώμη». Το στοίχημα είναι ένα. Να αναδειχθεί το πρόβλημα της εκπαίδευσης ως λαϊκό πρόβλημα! Ενιαίο και αδιαίρετο κομμάτι της σφοδρής επίθεσης που δέχεται ο λαός μας και τα παιδιά του από την αστική τάξη. Τότε και μόνο τότε μπαίνει η βάση για ενότητα, συμμαχίες και κλιμάκωση.

Το τελευταίο διάστημα πολύ μελάνι αλλά και κροκοδείλια δάκρυα έχουν χυθεί με αφορμή τη συζήτηση για την απεργία των καθηγητών και την πιθανότητα να διεξαχθεί μέσα στις πανελλαδικές εξετάσεις. Οι τίτλοι των αστικών εφημερίδων στάζουν αίμα, το non paper της κυβέρνησης παραπλανά και δείχνει έγνοια τάχα για την «αγωνία παιδιών και γονιών»!



«Δεν αλλάζει τίποτα ριζικά στους εκπαιδευτικούς, ό,τι προτείνει το υπουργείο γίνεται ίσα ίσα για να περισώσει τα δικαιώματά τους», λέει ο υπουργός Παιδείας.

«Αν όχι τώρα πότε για να πιεστεί η κυβέρνηση;», «απεργία διαρκείας μέσα στις πανελλαδικές» απαντά από την μεριά της η πλειοψηφία της συνδικαλιστικής ηγεσίας των καθηγητών! «Και αν μας επιστρατεύσει θα γυρίσουμε στα σχολεία με ψηλά το κεφάλι», λέει ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ στέλεχος της ΔΑΚΕ.
Το σκηνικό έχει στηθεί και μυρίζει αποπροσανατολισμό!

Ας βάλουμε λοιπόν τα πράγματα στη θέση τους.

Πρώτον. Το πρόβλημα της εκπαίδευσης δεν είναι σίγουρα ζήτημα αύξησης ωραρίου των εκπαιδευτικών, είναι το πρόβλημα των αντιδραστικών εξελίξεων που τρέχουν από χρόνια με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ στο περιεχόμενο και στη δομή της. Πήραν συγκεκριμένη μορφή με το νόμο για το «νέο» σχολείο και Λύκειο και είχαν και θα έχουν συνέχεια. Στόχος αυτών των αλλαγών η διαμόρφωση του νέου εργατικού δυναμικού στη βάση των αναγκών του κεφαλαίου και η αξιοποίηση και της εκπαίδευσης ως πεδίου κερδοφορίας του. Η καπιταλιστική κρίση επίσπευσε τους σχεδιασμούς και φυσικά όξυνε τα προβλήματα της μάθησης για μαθητές, λαϊκή οικογένεια, εκπαιδευτικούς.

Δεύτερον. Ο χρόνος κατάθεσης των συγκεκριμένων μέτρων που αποτελούν την αφορμή για την εξαγγελία κινητοποιήσεων των εκπαιδευτικών είναι επιλογή της κυβέρνησης. Και είναι επιλογή που σαφώς έλαβε υπόψη ότι θα τεθεί ίσως και ζήτημα διεξαγωγής των πανελληνίων.

Οι αιτιάσεις φυσικά του υπουργείου Παιδείας ότι δεν αλλάζει τίποτα και ότι περισώζονται τα δικαιώματα των εκπαιδευτικών είναι «φύκια για μεταξωτές κορδέλες»!

Η εμπειρία της φετινής χρονιάς που ολοκληρώνεται δεν αφήνει περιθώριο για αυταπάτες. Σχολεία χωρίς δάσκαλο, εκατοντάδες κενά σε βασικά μαθήματα μέχρι και το Γενάρη, υποσιτισμός που εξαπλώνεται και τσακίζει τα παιδιά των ανέργων, σχολεία χωρίς θέρμανση, στεγνές οικονομικά σχολικές επιτροπές στους Δήμους της χώρας, χιλιάδες μαθητές χωρίς τη δυνατότητα μεταφοράς στο σχολείο, εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά εργατών, ανέργων έχουν εγκαταλείψει το όνειρο της μάθησης. Η «φιλευσπλαχνία» των Δήμων, των ΜΚΟ, των «κοινωνικών φροντιστηρίων» δεν μπορεί να διαπεράσει τους αδήριτους νόμους μιας ταξικής κοινωνίας και μιας ακόμη πιο ταξικής Παιδείας που ορθώνεται μπροστά μας!
Να αναδειχθεί το ζήτημα της εκπαίδευσης ως λαϊκό πρόβλημα!

Αρα, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια αντιπαράθεση του κλάδου των εκπαιδευτικών και του υπουργείου όπου το στοίχημα είναι «να κερδηθεί η κοινή γνώμη». Το στοίχημα είναι ένα. Να αναδειχθεί το πρόβλημα της εκπαίδευσης ως λαϊκό πρόβλημα! Ενιαίο και αδιαίρετο κομμάτι της σφοδρής επίθεσης που δέχεται ο λαός μας και τα παιδιά του από την αστική τάξη. Τότε και μόνο τότε μπαίνει η βάση για ενότητα, συμμαχίες και κλιμάκωση. Η ενιαία πάλη ενάντια στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής είναι και ο δρόμος για ένα σχολείο αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν, ένα σχολείο που θα δίνει μόρφωση σε όλα τα παιδιά, που θα διδάσκει την ιστορική και επιστημονική αλήθεια. Εδώ θα κριθούν και οι ευθύνες των ριζοσπαστικών δυνάμεων και στον κλάδο των εκπαιδευτικών.

Τρίτο. Τι είναι άραγε κλιμάκωση ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική; Είναι τάχα ποσοτικό ζήτημα ημερών απεργίας; Και εδώ αναδεικνύονται οι ευθύνες των συνδικαλιστικών δυνάμεων που διαμορφώνουν έως τώρα την πλειοψηφία στο ΔΣ της ΟΛΜΕ αλλά και συνολικότερα των πολιτικών και συνδικαλιστικών δυνάμεων που δρουν εντός και εκτός κινήματος.

Για παράδειγμα. Το ΠΑΜΕ στη ΔΟΕ καταθέτει την ανάγκη να απαντηθεί ενιαία η επίθεση και από τους δασκάλους. Οι παρατάξεις ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ που στην ΟΛΜΕ βγαίνουν στα κεραμίδια του αγώνα διαρκείας, στη ΔΟΕ άκρα του τάφου σιωπή! Ο ΣΥΡΙΖΑ «σιγήν ιχθύος»...

Το ΠΑΜΕ στην ΟΛΜΕ καταθέτει την πρόταση να γίνει απεργία στις 16 και 17 Μάη για να μπορούν να σταθμιστούν οι διαθέσεις, να εξεταστεί η κλιμάκωση του αγώνα. Η πρόταση αυτή πραγματικά αφαιρεί τη δυνατότητα από την κυβέρνηση να προβοκάρει και να λοιδορήσει τους εκπαιδευτικούς για δήθεν αδιαφορία απέναντι στην αγωνία μαθητών και γονιών. Κι όμως την αρνούνται! Την αρνούνται γιατί δεν επιδιώκουν αγώνα αποτελεσματικό, αγώνα που να ενώνει και να κλιμακώνει αλλά επικοινωνιακό παιχνίδι στα χέρια των συνδικαλιστικών παρατάξεων που για χρόνια συνέδραμαν τους σχεδιασμούς των κυβερνήσεων και της ΕΕ και έχουν μακροχρόνιες ευθύνες για την κατάσταση εκφυλισμού και αφερεγγυότητας στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Ακόμα χειρότερα, ο όρος της ΔΑΚΕ που τη συνέδραμαν ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ και ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, είτε για δημοψηφικές κάλπες είτε για συμμετοχή στις ΓΣ του 30% των εγγεγραμμένων μελών, είναι βούτυρο στο ψωμί κυβέρνησης και εργοδοσίας. Ανοίγει τον «ασκό του Αιόλου» και δυναμιτίζει το συνδικαλιστικό κίνημα. Οποιος σήμερα κάνει πως δεν ξέρει τους σχεδιασμούς κυβέρνησης και εργοδοσίας για το τσάκισμα του συνδικαλιστικού κινήματος επιβεβαιώνει απλά τον οπορτουνισμό του και τη ρότα εκφυλισμού του κυβερνητικού συνδικαλισμού που δεν έχει σταματημό.

Τέταρτο. Να ξεμπερδέψουν οι εργαζόμενοι με την υποκρισία των πολιτικών δυνάμεων που ως κυβέρνηση ξεχερσώνουν κάθε δικαίωμα και οι εκπρόσωποί τους στο συνδικαλιστικό κίνημα «αγωνίζονται»! Ο παλιός κυβερνητικός συνδικαλισμός έφαγε τα ψωμιά του, ζήτω ο νέος, ο ΣΥΡΙΖΑ! Κάνει έκκληση κοινωνικής συναίνεσης προς το υπουργείο προτείνοντας «διάλογο με την εκπαιδευτική κοινότητα μετά τις εξετάσεις» και ταυτόχρονα μέσω του εκπρόσωπου του Γραφείου Τύπου (Π. Σκουρλέτη) φτάνει να λέει: «... η επιστράτευση είναι πλήγμα στη δημοκρατία και μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις πρέπει κανείς να σκέφτεται την υιοθέτηση ενός τέτοιου μέτρου». Ποιες είναι αυτές οι ειδικές περιπτώσεις άραγε; Αλλά δεν προξενεί εντύπωση. Είναι ο ίδιος που πριν μήνες έλεγε ότι οι εκπαιδευτικοί είναι επιφυλακτικοί στις απεργίες και τους παρότρυνε να βρουν άλλους τρόπους το βράδυ ή το απόγευμα, χωρίς θυσίες...

Πέμπτο. Το ΚΚΕ έχει δηλώσει χωρίς υπεκφυγές ότι τα αιτήματα των εκπαιδευτικών είναι δίκαια. Διαχωρίζει τη θέση του από την επιλογή μιας απεργίας διαρκείας και μάλιστα μέσα στις εξετάσεις, μιας απεργίας χωρίς σχέδιο, χωρίς συμμαχίες, χωρίς προοπτική. Στηρίζει την πρόταση του ΠΑΜΕ για 48ωρη απεργία στις 16 και 17 Μάη με γενικές συνελεύσεις των ΕΛΜΕ στις 17 Μάη και παίρνοντας υπόψη τις διαθέσεις και τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών στην απεργία, κλιμάκωση του αγώνα με την συμμετοχή των ίδιων των εκπαιδευτικών.
Μπροστά στις Γενικές Συνελεύσεις

Μπροστά στη μάχη των Γενικών Συνελεύσεων των ΕΛΜΕ θα αντιπαρατεθούν δυο γραμμές: η γραμμή των ταξικών δυνάμεων και η γραμμή του εκφυλισμού και της ενσωμάτωσης.

Η αγανάκτηση, η διαμαρτυρία που αυθόρμητα γεννιέται από τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης μπορεί και πρέπει να πατήσει στην πείρα που υπάρχει, να ακουμπήσει στις δυνάμεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, του ΠΑΜΕ. Με αυτή τη γραμμή μπορεί να απαντηθεί ο κυβερνητικός αυταρχισμός, η προσπάθεια επιστράτευσης των εργαζόμενων, η διαμόρφωση κοινωνικού αυτοματισμού και το κίνημα να αντιπαλέψει το δόγμα «νόμος και τάξη».

Εχουμε επίγνωση της κατάστασης του κινήματος, της επίθεσης του αντιπάλου και της διάρκειάς της και γνωρίζουμε το δρόμο για την ανασύνταξη του κινήματος, είναι ο δρόμος της ταξικής πάλης, της κατάκτησης της ενότητας της εργατικής τάξης, της ώθησης της λαϊκής συμμαχίας.

Γι' αυτό οι Γενικές Συνελεύσεις πρέπει να πάρουν μαζικό χαρακτήρα, να είναι οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί από τα κάτω που θα αποφασίσουν την οργάνωση της πάλης, τη γραμμή αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση, τη συμπόρευση με το λαό.

Οι κομμουνιστές θα πρωταγωνιστήσουν στην προσπάθεια που κάνει το ΠΑΜΕ να ανοίξει τη συζήτηση μέσα στα σχολεία, στις λαϊκές γειτονιές για την Παιδεία των λαϊκών αναγκών.

Της
Τασίας ΤΣΑΤΣΟΥΛΗ*
*Η Τασία Τσατσούλη είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος Παιδείας της ΚΕ

(Από το Ριζοσπάστη)

Μια μέρα που θέλουν να ξεχαστεί

Στις αρχές της δεκαετίας του '30, με την κρίση του '29 να μαίνεται αναξέλεγκτη και να απλώνεται, ο καπιταλισμός ανέθεσε την προστασία του στο φασισμό.
Ηταν η στιγμή όπου είτε θα έμπαινε σε αμφισβήτηση η εξουσία του είτε η δήθεν αστική δημοκρατία τους θα έβαζε τα μεγάλα και άδεια λόγια της στην άκρη και θα έδινε τα κλειδιά στο φασισμό για να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά που είχε ανάψει και δεν έλεγε να σβήσει.
Ηταν πέρα από κάθε σκέψη το  να αφεθεί η Γερμανία στη μοίρα της, μια χώρα κλειδί για τον καπιταλισμό -και λόγω μεγέθους και γεωγραφικής θέσης, αλλά και λόγω της ιδιαίτερης θέσης που είχε στην οικονομία της η βαριά  βιομηχανία-, και να κινδυνέψει από τη ραγδαία ανάπτυξη του εργατικού κινήματος και την άνοδο του ισχυρού ΚΚΓ. Ετσι, με τη συμφωνία της σοσιαλδημοκρατίας, η εξουσία πέρασε περίπου πραξικοπηματικά στα χέρια του Ναζισμού και του Χίτλερ.
Αμέσως φάνηκε ότι η λύση διεξόδου που είχε επιλεγεί ήταν ο πόλεμος. Ενας γενικευμένος πόλεμος που στόχο του είχε την υποδούλωση των λαών και φυσικά τη σοσιαλιστική επανάσταση στη Σοβιετική Ένωση που ήταν καρφί στο μάτι του καπιταλισμού που βρισκόταν σε κίνδυνο. Ο κίνδυνος δεν προερχόταν μόνο από τη δική του κρίση αλλά και από τη γοητεία που ασκούσε στους λαούς ο σοσιαλισμός που τη στιγμή που η Δύση βυθιζόταν σε ύφεση η Σοβιετική Ένωση αναπτυσσόταν με γρήγορους ρυθμούς. 
Η αντεπανάσταση και η στρατιωτική επέμβαση του '17-'21 είχαν ηττηθεί και οι τρόποι πίεσης και φθοράς που είχαν δοκιμαστεί είχαν αποτύχει. Ήταν η στιγμή να δοκιμαστούν τα σύγχρονα όπλα με τα οποία είχαν εξοπλίσει οι καπιταλιστές τον Χίτλερ και τη Ναζιστική Γερμανία, μια χώρα που είχε μόλις λίγα χρόνια πριν αιματοκυλίσει την Ευρώπη στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο και είχε ηττηθεί! Μια χώρα που είχε κυριολεκτικά συντριβεί από τον πόλεμο, και που πολύ λίγα χρόνια πριν η λέξη πόλεμος ήταν περίπου αδιανόητη, ετοιμαζόταν και πάλι πυρετωδώς για πόλεμο.
Ετσι η χρεοκοπημένη Γερμανία που δεν είχε καν το δικαίωμα να έχει στρατό με βάση τις συνθήκες που είχαν υπογραφεί, βρέθηκε μέσα σε ελάχιστα χρόνια εξοπλισμένη σαν αστακός να είναι είναι έτοιμη να κάνει έφοδο διαθέτοντας το μεγαλύτερο και πιο σύγχρονο στρατό του κόσμου. Γιατί άραγε; Ποιοι και με ποιο στόχο το επέτρεψαν; Είναι δυνατόν να "ξέφυγε από την προσοχή" του καπιταλισμού όλο αυτό; Να χάθηκε ο έλεγχος; Είναι ηλίθιο και να το σκεφτεί κανεις αν φυσικά σκεφτεί λίγο σοβαρά. Οι απαντήσεις είναι προφανείς.
Στις 9 Μαίου του 1945 ο πόλεμος τελείωσε όταν η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο καρφώθηκε από το σοβιετικό στρατιώτη στο Ράιχσταγ. Οι λαοί νίκησαν τις Χιτλερικές ορδές. Στην πρώτη γραμμή ήταν ο κόκκινος στρατός που αφού συνέτριψε τις ναζιστικές στρατιές στη Ρωσία, έκανε έφοδο στην Ευρώπη απελευθερώνοντας μία μία τις κατακτημένες από τους Ναζί χώρες. Τότε και μόνο τότε(καλοκαίρι του '44) αποφασίστηκε από τους "συμμάχους" να ανοίξει 2ο μέτωπο στην Ευρώπη...

Πόσοι ξέρουν άραγε ότι το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος αυτού του δράματος του 2ου Παγκόσμιου πολέμου παίχτηκε στο Ανατολικό μέτωπο ανάμεσα στις Χιτλερικές ορδες και τον Κόκκινο στρατό; Μιλάμε για το 70%-80% των εχθροπραξιών με το 80% του Χιτλερικού στρατού να βρίσκεται στη Ρωσία!
Πόσοι έχουν καταλάβει ότι ένας κύριος στόχος αυτού του Πολέμου που έστησε ο καπιταλισμός ήταν η συντριβή της σοσιαλιστικής εξουσίας στη Σοβ.Ένωση; Πόσοι ξέρουν ότι ο νικητής στα μεγάλα πεδία των μαχών δεν ήταν γενικά "οι σύμμαχοι" αλλά ο κόκκινος στρατός και τα διάφορα αντάρτικα σώματα χωρών όπως η Ελλάδα που είχαν οργανωθεί από  κομμουνιστές;
Πόσοι ξέρουν ότι ο μεγάλος νικητής δεν ήταν οι σύμμαχοι αλλά οι λαοί που ένοιωσαν τη δύναμή τους και ο σοσιαλισμός που έδειξε την υπεροχή του ακόμη και σε τρομερά δύσκολες συνθήκες όπου μόνος χωρίς καμιά συμμαχική βοήθεια πολεμούσε το φασιστικό τέρας και τις υπερεξοπλισμένες ορδές του;
Σίγουρα λίγοι. Εχει φροντίσει γι αυτό η προπαγάνδα, η "ιστορία" που διδάσκεται, τα ΜΜΕ, το Χόλυγουντ(ποιος ξεχνάει π.χ. ότι στη βραβευμένη  ταινία "Η ζωή είν' ωραία" οι αιχμάλωτοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν απελευθερώνονται από τον Κόκκινο Στρατό όπως είναι η αλήθεια, αλλά από τους Αμερικανούς!!), τα αστικά κόμματα, η σοσιαλδημοκρατία και ο οππορτουνισμός.
Παρ' όλα αυτά η τρομερή αυτή νίκη εξακολουθεί να αποτελεί κίνδυνο και επομένως πρέπει να ξεχαστεί. Να περάσει στα ψιλά. Να χαθεί αν είναι δυνατόν αυτή η συγκλονιστική εικόνα της κόκκινης σημαίας με το σφυροδρέπανο που καρφώνεται στο Ράιχσταγ.
Σήμερα λοιπόν, η μεγάλη μέρα της Αντιφασιστικής νίκης, για την ΕΕ είναι η ..."μέρα της Ευρώπης".
Φυσικά στα διάφορα μέσα ελάχιστα θα αναφερθεί το τι συνέβη το 1945 στο Βερολίνο. Μπορεί και καθόλου. Σήμερα είναι ...η μέρα της Ευρώπης.
Φυσικά χρέος όλων όσων καταλαβαίνουν τη σημασία της μέρας αυτής και την ανάγκη όχι μόνο να μην ξαναγραφτεί "η ιστορία" μουτζουρώνοντας την αλήθεια, αλλά να γίνει όσο γίνεται πιο γνωστός ο θρίαμβος των λαών κατα του φασισμού, είναι να γιορτάσουν με ένταση και μεγαλοπρέπεια την 9η Μαίου. Τα εκατοντάδες εκατομμύρια θύματα του πολέμου αυτού(55 εκ. νεκροί!), δεν ήταν  αποτέλεσμα της δράσης ενός άρρωστου μυαλού. Ηταν αποτέλεσμα της διεξόδου που επέλεξε ο καπιταλισμός για να λύσει το γόρδιο δεσμό της κρίσης του '29 που έδειχνε αξεπέραστη.
Η τωρινή τρομερή καπιταλιστική κρίση, η μεγαλύτερη που έχει ξεσπάσει από τότε, και τα σύννεφα του πολέμου που όλο πυκνώνουν στην περιοχή μας, κάνουν τους συνειρμούς απαραίτητους.

 Το βράδυ το ΚΚΕ γιορτάζει τη μέρα στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής με μεγάλη συγκέντρωση- πολιτική εκδήλωση.
Οσοι καταλαβαίνουν τη σημασία της νίκης ενάντια στο φασισμό σήμερα θα είναι εκεί.

ΥΓ: Αξίζει τον κόπο να πούμε οτι εκτός από το Ριζοσπάστη ουτε μια από τις άλλες εφημερίδες δεν έχει στην 1η σελίδα της κάτι για τη σημερινή μέρα.  Ούτε η  ΑΥΓΗ δυστυχώς...Θα βρείτε τα πάντα, από το Φέργκιουσον και το  Μπερλουσκόνι μέχρι την Κ.Δημουλά και την κρίση της σοσιαλδημοκρατίας, αλλά όχι ότι σήμερα είναι η "μέρα της Μεγάλης Αντιφασιστικής νίκης".
Κατά τα άλλα όλοι είναι εναντίον του φασισμού...

Πάει ο ΟΠΑΠ...-Συγχαρηρτηρια σε όλους (και σε μας)

Μπράβο στη συγκυβέρνησή μας!
Τα κατάφερε, χίλια μπράβο.
Τον πούλησε τον ΟΠΑΠ, ουφ, τον ξεφορτωθήκαμε.
Τι θα κάναμε με τέτοιο βάρος στην πλάτη;
Μισό δις κέρδη το χρόνο,το λιγότερο, είναι τεράστιο βάρος όπως και να το κάνουμε.
Μπράβο και στο Στέλιο Σταυρίδη. Άξιος ο μισθός του! Ανέλαβε την ευθύνη και παράγει έργο.
Το είχαμε πει.
Σταυρίδης σημαίνει το ξεπούλημα αρχίζει.

Πανηγυρίζουν οι αθεόφοβοι πατριώτες και σίγουρα καλοί Χριστιανοί, μέρες που ναι, που κατάφεραν να ξε-πουλήσουν τον ΟΠΑΠ για το εξωφρενικό ποσό των 700 εκ. ευρώ!
Ούτε καν τα κέρδη του 2008 δηλαδή(729 εκ.) για το 33% της επιχείρησης!
Ξαναλέμε ποια ήταν τα κέρδη του ΟΠΑΠ τα 6 τελευταία χρόνια:
το 2007 - 609 εκατ. ευρώ,
το 2008 - 729 εκατ. ευρώ,
το 2009 - 594 εκατ. ευρώ,
το 2010 - 579 εκατ. ευρώ,
το 2011 - 543 εκατ. ευρώ
το 2012 - 505 εκατ. ευρώ

Ο θρίαμβος είναι ολοφάνερος νομίζω.

Τωρα πως ο κ.Σταυρίδης έβγαλε πως το τίμημα των 700εκ. είναι 18 φορές τα κέρδη βρείτε το.

Η ρωτείστε τον να σας το εξηγήσει, γιατί εγώ το πρωί δεν μπόρεσα να το καταλάβω. Αυτά είναι δύσκολα πράγματα, για ειδικούς κι όχι για μας τους πτωχούς τω πνεύματι.

Βέβαια έβαλε μέσα και ένα 30% φόρο που αποφάσισε το κράτος πριν την πώληση, αλλά ελάτε τώρα, αυτά αλλάζουν στη στιγμή και μάλιστα χωρίς συζήτηση. Θα περάσει με ένα μικρούλι άρθρο σε κάποιο επόμενο πολυνομοσχέδιο που θα πρέπει να ψηφιστεί με μία, για τη σωτηρία φυσικά της πατρίδας. Μάλιστα θα πρέπει να το χειροκροτήσουμε τότε κι αυτό γιατί θα λύνει τα χέρια της επιχειρηματικότητας από την άγρια φορολογία του κράτους.

Περαστικά μας λοιπόν, ας τον κλάψουμε τον ΟΠΑΠ, ΤΗΝ ΠΙΟ ΥΓΙΉ ΚΑΙ ΚΕΡΔΟΦΌΡΑ "ΚΡΑΤΙΚΗ " ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ, που πλέον περνάει στα χερια ιδιωτών εξ ολοκλήρου.

Περνάει στα χέρια της υγιούς επιχειρηματικότητας γιατί τόσα χρόνια στα χέρια του κράτους κινδύνευε. Ναι, κινδύνευε στα χερια του κράτους που τώρα αλλάζει. Τωρα γιατί κινδύνευε αφού το κράτος αλλάζει δεν ξέρω, αλλά αν ρωτήσετε τον κ.Σταυρίδη που έχει απαντήσεις για όλα θα σας το πει.

 Είπε άλλωστε: "Καμία εμπιστοσύνη στο κράτος-επιχειρηματία"

Ενω οι ιδιώτες είναι διαμάντια.

Κοιτάξτε τις τρύπιες τράπεζες που χρειάζονται 50 ολόκληρα δις για να σταθούν ξανά στα πόδια τους, μέχρι να ξαναχρεοκοπήσουν, και θα καταλάβετε. Κι ας τα αφήσουν αυτά, ότι εκεί έφταιξε το κράτος.

Αλλού...

Η "επιτυχημένη" πώληση του ΟΠΑΠ σημαίνει περίπου το εξής:

Είναι σαν να έχετε ένα σπίτι που αξίζει π.χ. 300000 ευρώ  και παίρνετε ενοίκιο 12000 ευρώ το χρόνο. Εχετε κέρδη δηλαδή 12000 το χρόνο. Το αντίστοιχο λοιπόν, αφού το 33% του ΟΠΑΠ αξίζει ούτε 1 και μισή φορές τα κέρδη(ας πούμε 1.3 φορές) και άρα το 100% 4 φορές τα κέρδη, είναι να πουλήσετε το σπίτι που αξίζει 300000 περίπου 50000 ευρώ!

Πως σας φαίνεται; Μιλάμε για πολύ μεγάλη επιτυχία.

Μπράβο φυσικά και στο λαό που κάθεται και τους κοιτάει να πουλάνε την περιουσία του.

Τα χρήματα αυτά ξέρετε φυσικά που πάνε. Τι τα υπογράψανε τα μνημόνια...

Έχουμε και χρέη μην ξεχνιόμαστε, ποια ανάπτυξη λέμε τώρα.

Το ΠΑΜΕ τους στενοχώρησε και πάλι-Πολύ μεγάλη συγκέντρωση στο Σύνταγμα!

Oι εργαζόμενοι της Αθήνας στεναχώρησαν και πάλι την εδω άρχουσα τάξη και την Τρόικα που κάνουν ό,τι περνάει από το χερι τους για να μην ακουστεί η άρνηση του λαού στην υποταγή. 

Παρά το ότι μετέφεραν την Πρωτομαγιάτική 'αργία" την Τρίτη στέλνοντας όσους περσσότερους μπορούσαν, στη δουλειά, ένας μεγάλος αριθμός εργαζόμενων απέργησε και σήμερα, θυσιάζοντας άλλο ένα μεροκάματο,  ακολουθώντας το ΠΑΜΕ και συμμετέχοντας στην πολύ μεγάλη ΚΑΙ γεμάτη ενθουσιασμό συγκέντρωση που εγινε στο Σύνταγμα.

Πολλά ΜΜΕ μίλησαν για αδύναμες συγκεντρώσεις προσπαθώντας να απογοητεύσουν αυτούς που είναι αποφασισμένοι να παλέψουν μέχρι το τέλος και βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι όποιες συγκεντρώσεις έγιναν.

Η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ όμως μόνο αδύναμη δεν ήταν. Το δείχνουν άλλωστε οι φωτογραφίες και τα βίντεο που τραβήχτηκαν προσθέτοντας στην αλυσίδα των μεγάλων κινητοποιήσεων μία ακόμη.

Να σημειώσουμε βέβαια ότι το ΠΑΜΕ, μιλώντας για την Αττική, δεν έκανε συγκέντρωση μόνο στο Σύνταγμα, αλλά και στον Πειραιά, στο Λαύριο, στην Ελευσίνα και στο Σταυρό.

Ό,τι κι αν λένε λοιπόν, είναι σίγουρο ότι παρακολούθησαν με πίκρα τις μεγάλες κινητοποιήσεις που έγιναν τόσο στην Αθήνα -και όλη την Αττική-, αλλά και σε όλη την Ελλάδα όπου έγιναν συνολικά 81 συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ! 

Δεν παρακολούθησα την κινητοποίηση των άλλων δυνάμεων και επομένως δεν έχω άποψη για το τι έγινε εκεί, το ΠΑΜΕ όμως έδειξε και πάλι ότι είναι το μόνιμο αγκάθι στα σχέδια της άρχουσας τάξης, η δύναμη που θα είναι πάντα εκεί οργανώνοντας τους εργαζόμενους και το λαό μέχρι την τελική νίκη.

Οι φωτογραφιες ειναι από το 902.gr.

Λόγω του ότι συμμετείχα στο καλλιτεχνικό κομμάτι της συγκέντρωσης δεν ήταν δυνατόν να έχουμε δικό μας βίντεο παρά μόνο στιγμές από την πλατεία.

Ετσι δημοσιεύουμε , εκτός από την ομιλία του Γ.Πέρρου, το βίντεο με τα 2 τραγούδια που τραγούδησα στο Σύνταγμα.

Περιττό να πω πως ένοιωσα επάνω στη σκηνή τριγυρισμένος από συναγωνιστές και συντρόφους τραγουδώντας το "Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά"